Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Θαμμένοι στον Γρανίτη



Μια αλματώδης αύξηση στις εκδόσεις αστυνομικών μυθιστορημάτων παρατηρείται πρόσφατα στην Ελλάδα. Νέοι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων δίνουν όλο και πιο συχνά το παρόν τους στα εκδοτικά δρώμενα. Μια απ’ αυτούς τους συγγραφείς είναι και η Μιμή Φιλιππίδη-Θεοχάρη. Μετά «Τα ήρεμα νερά» έρχεται μ’ ένα δεύτερο μυθιστόρημά της από τις εκδόσεις Ωκεανίδα να τραβήξει σοβαρά την προσοχή μας. Το «Θαμμένοι στον Γρανίτη» ομολογώ πως μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Σαν σεναριογράφος η Μιμή ξέρει να ξεδιπλώνει σιγά σιγά τις εικόνες δίνοντας στους ήρωες της τη δύναμη και το μυστήριο που τους αρμόζει.


Η ιστορία διαδραματίζεται στα στενά πλαίσια ενός μικρού χωριού της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου το 2004, λίγα χιλιόμετρα μακριά απ’ το Νευροκόπι. Πρωταγωνιστές της ιστορίας ένα ζευγάρι Ελληνοαμερικανών ο Στίβεν και η Μαίρη που ήρθαν στο χωριό του παππού της για να περάσουν ήρεμα τις διακοπές τους. Ο Στίβεν είναι Αμερικανός ειδικός στην εγκληματική ανθρωπολογία. Η Μαίρη είναι Ελληνίδα και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ. Τα υπόλοιπα πρόσωπα είναι οι τυπικοί χαρακτήρες ενός χωριού. Ο ταβερνιάρης, ο Κουλοχέρης (άνθρωπος για όλες τις δουλειές), ο μουγκός, ο δασοφύλακας, η αλλοπαρμένη γεροντοκόρη Χριστίνα, και ο αστυνόμος Μισιρλής.

Αντικείμενο της υπόθεσης ένας σκελετός που ανακαλύφθηκε τυχαία στον Γρανίτη. Τη λύση της υπόθεση δεν θα δώσει ούτε ο αστυνόμος, ούτε ο ιατροδικαστής που επιμένουν πως τα τελευταία χρόνια δεν έχει δηλωθεί καμιά εξαφάνιση. Τη λύση θα δώσει το ίδιο το παρελθόν του τόπου, οι παράξενες ιστορίες και τα καλά κρυμμένα μυστικά που χάνονται στα χρόνια του Μεσοπολέμου, τότε που το μικρό χωριό ζούσε ημέρες δόξας ως κοσμοπολίτικο θέρετρο.



Η Μιμή Φιλιππίδη-Θεοχάρη γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, όπου εργάστηκε ως παραγωγός σκηνοθέτρια. Στην Ελλάδα δουλεύει ως σεναριογράφος στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, μάλιστα η συγγραφέας με τίμησε με μια συνέντυξη στο blog μου,http://akamas.wordpress.com/2011/07/24/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%bc%ce%ae%cf%82-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b7-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%80%ce%af%ce%b4%ce%b7/

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπητέ Ακάμα κι εγώ το πιστεύω, είναι πράγματι ένα πολύ καλό βιβλίο. Την συνέντευξη την έχω διαβάσει από τότε που δημοσιεύτηκε. Χαίρομαι που επικοινώνησες!