Γιώτας Παπαδημακοπούλου "Όταν ξέρεις ν'αγαπάς" Εκδ. Μάτι

 Είναι μερικά βιβλία που καταφέρνουν μέσα από τη λογοτεχνία  να ανεβάζουν το επίπεδο της «κοινωνικής αποστολής».  Είναι κάποιοι συγγραφείς που τολμούν  να γράψουν   για αλήθειες  που η κοινωνία  θεωρεί ταμπού και κλείνει τα μάτια.  Τολμούν να αναδείξουν άφοβα την τραγικότητα  της καθημερινής  ζωής αναδεικνύοντας  το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης χωρίς να φοβηθούν όποια απόρριψη από το αναγνωστικό τους κοινό. Γιατί κατά την άποψή μου δεν διαβάζουμε   απλά και μόνο για να περάσουμε καλά. Το βιβλίο  είναι γνώση, είναι πληροφόρηση και πολλές φορές μας αφυπνίζει για μια πραγματικότητα που

ηθελημένα ή αθέλητα παραβλέπουμε.

Ένα τέτοιο βιβλίο έγραψε η Γιώτα Παπαδημακοπούλου με τίτλο «Όταν ξέρεις ν’ αγαπάς»  ταρακουνώντας μας από την προκατάληψη και τη ρηχότητά  μας.   

Μια αναπάντεχη συνάντηση ξυπνά τον κεραυνοβόλο έρωτα ανάμεσα σε δύο νέους την Ιόλη και τον Στέφανο. Είναι και οι δυο σπουδαστές της Νομικής Αθηνών.  Η Ιόλη κάνει όνειρα να υπηρετήσει τη νομική σαν λειτούργημα και όχι στοχεύοντας το χρήμα.  Ο Στέφανος αν και είχε όλες τις περγαμηνές να ακολουθήσει  μια τρανή σταδιοδρομία στα γραφεία του μεγαλοδικηγόρου πατέρα του, ένα αναπάντεχο πρόβλημα υγείας του κόβει τα φτερά και τον αποπροσανατολίζει από τα όνειρά του.  Το θέμα της υγείας του αποτελεί ταμπού για την κοινωνία και το  κρατά μυστικό. Κι αυτό το μυστικό δεν θα του επέτρεπε να είναι μαζί με την Ιόλη. Ωστόσο αυτή αποφασίζει ν’ ακολουθήσει την καρδιά της και να διεκδικήσει το δικαίωμα να ζήσει πλάι του. Μια πορεία που θα τους οδηγήσει σε αλλεπάλληλους αγώνες, ώστε να αποκτήσουν όλα εκείνα που ο κοινωνικός περίγυρος και οι νόμοι του κράτους τους στερούν. 

Μια μεγαλειώδης ένωση ψυχών  που ξεπερνά τον φόβο του θανάτου. Το βιβλίο το αγάπησα από τις πρώτες σελίδες. Μου άρεσε η ροή της γραφής, το στήσιμο των χαρακτήρων και η αφοπλιστική αλήθεια που ξεσκεπάζει τη σιωπή και φέρνει αντιμέτωπο τον αναγνώστη με αυτά που φοβάται, κι αυτά που νομίζει «διαφορετικά». Το να δαιμονοποιούμε καταστάσεις από άγνοια και φόβο χωρίς να έχουμε τις σωστές πληροφορίες είναι ένα είδος «πούλιγκ» . Γι αυτό χάρηκα πολύ που η Γιώτα Παπαδημακοπούλου καταπιάστηκε στο βιβλίο της «Όταν ξέρεις ν’ αγαπάς» με το θέμα του HIV. 

Η αποδοχή σε κάτι που φοβόμαστε και που είναι ταμπού είναι σημάδι ωρίμανσης.  Εύχομαι στη Γιώτα Παπαδημακοπούλου να μας δώσει παρόμοια δείγματα γραφής στο μέλλον.

 Γιώτα Παπαδημακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 όπου και ζει μέχρι σήμερα μαζί με το σύζυγό της. Είναι η δημιουργός και διαχειρίστρια του site «Το μεγαλείο των τεχνών», το οποίο, στην αρχική του μορφή, ψηφίστηκε ως το καλύτερο blog για το 2012. Αρθρογραφεί σε ποικίλα ηλεκτρονικά έντυπα, ανάμεσα στα οποία και το culturenow.gr, στο οποίο υπογράφει με την ιδιότητα της βιβλιοκριτικού. Παράλληλα, συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα αλλά και με πρακτορεία του εξωτερικού στο τμήμα αξιολόγησης βιβλίων προςέκδοση , ενώ απασχολείται και ως ραδιοφωνική παραγωγός.

Ζει και αναπνέει για τη Λογοτεχνία ... και για το γιο της.

Τον Δεκέμβριο του 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ το πρώτο της μυθιστόρημα , «Ξεπεσμένοι Άγγελοι». Τον Δεκέμβριο του 2013, και πάλι από τις εκδόσεις ΜΑΤΙ, κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά της, με τίτλο «Μη με ξεχάσεις».

Αναδημοσίευση κριτικής από Στον Αστερισμό του βιβλίου Το blog των Βιβλίων και Προσωπικοτήτων

Στις 9 Μαρτίου Η Ελισσάβετ Π. Δέδε δημοσίευσε μια κριτική για το βιβλίο μου  Η ζωή είναι αγάπη, η οποία διέφυγε της προσοχής μου. Την αναδημοσιεύω με τις πολλές ευχαριστίες μου. Είναι παρήγορο να ακούγονται τόσο καλά σχόλια για ένα δύσκολο βιβλίο που  λόγω θέματος πολλοί αναγνώστες μου δεν τόλμησαν να διαβάσουν. Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2015
Η Ζωή Είναι Αγάπη, ΓΙΟΛΑ ΔΑΜΙΑΝΟΥ- ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
                                                                         Η Ζωή Είναι Αγάπη, Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου
                       
                                           Σύχρονη Ελληνική Πεζογραφία
                                    Είδος : Κοινωνικό/Αισθηματικό
                                    Βαθμολογία: 9/10(Κάθε βιβλίο βαθμολογείται στην κατηγορία του)
                                         
                                       

Είναι μερικά βιβλία που ξεπερνούν το στάδιο της "Λογοτεχνίας" και καταφέρνουν να ανέβουν στο επίπεδο της "κοινωνικής αποστολής".Βιβλία που ανατέμνουν άφοβα την τραγικότητα , αλλά και το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης, αναδεικνύοντας το πραγματικό νόημα
της ζωής.Βιβλία που σου αλλάζουν τη ζωή!!!
            Ένα τόσο σημαντικό βιβλίο που έρχεται να ταράξει τα νερά της ρηχότητάς μας κι αφορά σύσσωμη την κοινωνία μας είναι και το έργο της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου "Η Ζωή Είναι Αγάπη" με κεντρικό θέμα την Αναπηρία


ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Ιάνθη είναι μια λαμπερή κοπέλα από τη Λευκωσία, η οποία απολαμβάνει ξέγνοιαστη τη νιότη της μέσα από αφελείς ανταγωνισμούς με τη μεγαλύτερη αδελφή της-πλαισιωμένη από τις τέσσερις αγαπημένες της φίλες και τις καθημερινές της αγωνίες.
      Με αυτοπεποίθηση κυνηγάει το όνειρο της δημοσιογραφικής καριέρας, ενώ παραδίδεται στο σκίρτημα με τον λάτρη των απολαύσεων, τον γοητευτικό Άντη.
Μια επιπολαιότητα κι ένα ολέθριο ατύχημα είναι αρκετό για να ανατρέψουν τη ζωή της Ιάνθης και να την περιορίσουν στο αναπηρικό καρότσι.
      Από τη στιγμή εκείνη, παρακολουθούμε τη μάχη της Ιάνθης να αποδεχθεί το γεγονός της τετραπληγίας και να αναδυθεί ξανά από το προσωπικό της σκοτάδι. Σε αυτήν την επίπονη διαδρομή, η Ιάνθη θα γευθεί την προδοσία και τη ματαίωση στη σκληρότερη μορφή τους, μα ταυτόχρονα θα συναντήσει απροσδόκητη συμπαράσταση, που θα της διδάξει να αντεπεξέρχεται στις πρακτικές δυσχέρειες της καθημερινότητας, και να χτίσει σε νέα δεδομένα μια νέα ζωή.
         Μέσα σε όλα αυτά θα βρει θέση ένα μεγάλο πάθος.
Ύστερα από πολλές στιγμές θυμού, άρνησης κι απογοήτευσης, ύστερα από πλήθος ατελέσφορων προσπαθειών, η Ιάνθη θα συνειδητοποιήσει πως η τετραπληγία δε συνεπάγεται απομόνωση ή εξάρτηση και πως ο καθένας έχει το μερίδιό του στη χαρά και τη διάψευση, στον αληθινό έρωτα και την οικογενειακή θαλπωρή- μ' άλλα λόγια στην Αυτοπραγμάτωση!


ΣΧΟΛΙΟ
Ένα βιβλίο που συνταράσσει την ψυχή του αναγνώστη με την αφοπλιστική του αλήθεια, αλλά την ίδια στιγμή φέρνει αγαλλίαση με τη βαθιά του πίστη στη ζωή!Παράλληλα μια από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης!
Τρυφερό και πικρό, δραματικό κια συνάμα δροσερό το Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ θα σας καθηλώσει.

Βιβλίο σε γλώσσα καλαίσθητη, αφήγηση πρωτοπρόσωπη κι εξέλιξη γραμμική υποστηρίζουν μια άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή, που απορροφά τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα χωρίς να λιμνάσει πουθενά.

Στο "Η Ζωή Είναι Αγάπη", η Κύπρια συγγραφέας Γιόλα Δαμιανού, αναμετράται με ένα ευαίσθητο και φλέγον κοινωνικό ζήτημα, την αναπηρία μέσα από μια ηρωίδα πειστική και συνάμα γοητευτική.

Παρά τη βαρύτητα του θέματος το βιβλίο ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο δραματικό στοιχείο και στον ρομαντισμό. Έναν ρομαντισμό που δεν έρχεται ουρανοκατέβατη λύση, αλλά κατακτάται βήμα-βήμα
Το σημαντικό όμως στο βιβλίο της Δαμιανού είναι ότι επανατοποθετεί το ζήτημα της Αναπηρίας στις σωστές του διαστάσεις...Επιτέλους, ένα έργο που "αποδαιμονοποιεί" την αναπηρία και δεν την παρουσίασε ως στίγμα, αλλά ως μια πρόκληση!

 Το άτομο με αναπηρία στο έργο της Γιόλας διατηρεί την ακεραιότητα του Προσώπου, που η προκατάληψη του κατακερματίζει: Με το έργο της η συγγραφέας αποκηρύσσει την Ύβρη του Οίκτου, που ο πρωτοπόρος Στέφαν Τσβάιχ μάς έδειξε πόσο εγωιστικός κι ολέθριος μηχανισμός είναι κατά βάθος.
    Η Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου αντικαθιστά επιδέξια τον οίκτο με την ενσυναίσθηση, δηλαδή τη δυνατότητα να μπούμε στη θέση του Άλλου να τον κατανοήσουμε.

Για να το πετύχει αυτό η συγγραφέας επιστρατεύει ζωντανές περιγραφές, ώστε η κατάσταση να γίνει βίωμα του αναγνώστη.

Έτσι, παρακολουθούμε βήμα-βήμα την επίπονη πορεία της ηρωίδας της, με πλήρη σκιαγράφηση όλων το ψυχολογικών της διακυμάνσεων. Η "Ιάνθη" της διατρέχει όλα τα στάδια του "πένθους" της -από την άρνηση και τον θυμό μέχρι τη "θλίψη" και τελικά την αποδοχή.
                Με μεγάλη φυσικότητα εξελίσσεται η μετάβαση της ηρωίδας από τον προστατευόμενο μικρόκοσμο του νοσοκομείου στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον με όλες τις συγκρούσεις, τις εντάσεις και τις δυσχέρειες.
                     Η Ιάνθη αποτελεί έναν από τους πιο αληθοφανείς χαρακτήρες που έχω συναντήσει στη σημερινή μας λογοτεχνία!
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ή ωραιοποιήσεις -αντιθέτως η Ιάνθη συνιστά ένα από τα πιο βαριά περιστατικά κι οι αντιξοότητες είναι πολλές. Όλα μέσα από μια απολαυστική κοινωνική ιστορία με πολλούς ρεαλιστικούς χαρακτήρες και ενδιαφέροντες δεσμούς ανάμεσά τους.
                   Δυο στοιχεία ευνοούν την "Ιάνθη". Η ομορφιά κι η παρακαταθήκη μιας ευτυχισμένη παιδικής ηλικίας-εφόδια απαραίτητα για κάθε άνθρωπο.
Αυτά την οδηγούν στον έρωτα μ' έναν υπέροχο άνθρωπο.
         Στο πρόσωπο του "Φώτη" ενυπάρχει το στοιχείο της μυθιστορηματικής εξιδανίκευσης.
Χωρίς βέβαια, να είναι τίποτα αδύνατο είναι κάπως σπάνιο ένας εξαίσιος, δημοφιλής καλλονός των προδιαγραφών του "Φώτη" να επιλέξει μια κοπέλα με τη βαριά αναπηρία της "Ιάνθης"και να είναι η πορεία της ανέφελη! Νομίζω πως καλλιεργείται μια μεγαλεπήβολη προσδοκία, που μετριάζεται όμως από καλό χειρισμό της πλοκής!
Παρά τη μικρή αυτή "ένσταση", η αγάπη του "Φώτη" και της "Ιάνθης" είναι υποδειγματική κι ευφραίνει την ψυχή του αναγνώστη φέρνοντας στον νου τον έρωτα του "Ογκάστους" και της "Χέιζελ" από το "Λάθος Αστέρι" του Gohn Green.
         Πρόκειται για την ίδια μεγαλειώδη ένωση ψυχών, το ίδιο φως που παραμερίζει τον θάνατο και το σκοτάδι.Και στα δυο βιβλία υπάρχει το σωματικό "πάθος"- στο ένα ο καρκίνος στο άλλο η αναπηρία. Και στα δύο, η ομορφιά της ζωής υπερτερεί σε ένα πανηγύρι χαράς.
Η διαφορά έγκειται πως η "Χέιζελ" κι ο "Ογκάστους" ήταν κοινωνοί του ίδιου βιώματος και δεν υπήρχε το χάσμα που χωρίζει  "Ιάνθη" και "Φώτη".

Άλλες αξίες που προβάλλουν στο καταπληκτικό αυτό βιβλίο είναι η Φιλία και η Συχώρεση.Συγχώρεση. όπως μας απέδειξε και η Σώτη Τριανταφύλλου σημαίνει ωρίμανση και αποδοχή πρωτίστως της ίδιας μας ηθικής ελλειμματικότητας.Η Συγχώρεση είναι το βάλσαμο της ψυχής και η δυνατότητα να προχωράμε κι έτσι προβάλλει στο "Η Ζωή Είναι Αγάπη"
Διδάγματα πολλαπλά, χωρίς ίχνος διδακτισμού, σε κάνουν να αναλογιστείς τη δύναμη της θέλησης και τη ζωοδότρια αγάπη να νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Σε κάνει να αναλογίζεσαι πως τα χέρια και τα πόδια μας είναι δώρα και είμαστε υπόλογοι σε κείνους που τα έχασαν.Έχουμε την ευθύνη να τα αξιοποιούμε μόνο για να υπηρετούμε  την Αγάπη και να ομορφαίνουμε τον κόσμο...

Ένα βιβλίο συγκλονιστικό κι αξέχαστο, που θα αλλάξει την οπτική μας απέναντι στη ζωή και θα επαναπροσδιορίσει τις αξίες μας...

                                                    Ελισσάβετ Π.Δέδε

Ιουλία Ιωάννου Έτσι ξαφνικά

Εκδόσεις Λιβάνη

Έτσι ξαφνικά η Ιουλία  Ιωάννου άρχισε να γράφει. Κι όταν   κάποιος κάθεται  μπροστά στον υπολογιστή και σε λιγότερο από δύο μήνες κάνει την πρώτη του συγγραφική εμφάνιση μ’ ένα βιβλίο 332 σελίδων, δεν  είναι τυχαίο. Σημαίνει πως εδώ κι αρκετά χρόνια κυοφορούσε στην καρδιά και στο μυαλό της  μια ιστορία που ασφυκτιούσε να βγει απ’ τα σκοτάδια της σιωπής.
 Δεν ξέρω μέχρι πού φτάνει η μυθοπλασία στο μυθιστόρημά της που έχει τίτλο «Έτσι ξαφνικά», όμως ο ορθολογισμός των σκέψεων και συναισθημάτων είναι γραμμένα τόσο πειστικά κι αληθινά που κρατούν τον αναγνώστη δεμένο με την ιστορία. Η ζωή μιας γυναίκας που στην πιο τρυφερή ηλικία γνώρισε   τον εξευτελισμό και  την  ταπείνωση  φτάνοντας  στο τελευταίο σκαλοπάτι αξιοπρέπειας της ανθρώπινης  υπόστασης, δίνεται  χωρίς μελοδραματισμούς. Ο φόβος, η ανασφάλεια και η υποδούλωση της ψυχής είναι τα μόνα στοιχεία που καθορίζουν τον γάμο της Έλενας. Ένα γάμο που την υποχρέωσε ο πατέρας της να κάνει στα δεκατέσσερα της χρόνια με έναν άγνωστο και να φύγει  για την Αμερική.  Όμως κάποια στιγμή καταφέρνει να δραπετεύσει από το ίδιο της το πεπρωμένο, γνωρίζει τον Βασίλη, τον παντρεύεται  και μαθαίνει  τι θα πει αγάπη κι ασφάλεια. Για κάποια χρόνια ζει μέσα στην απόλυτη οικογενειακή ευμάρεια,  αλλά ένα τυχαίο συναπάντημα την κάνει να συνειδητοποιήσει  πως μέσα στο γάμο της τα είχε όλα εκτός από τον έρωτα. Έτσι ξαφνικά μπήκε στη ζωή της ο Πέτρος.
«Ήταν η πρώτη φορά που η Έλενα βίωνε τέτοια πρωτόγνωρα συναισθήματα. Εκείνος ο άντρας είχε κυριαρχήσει στη σκέψη της. Όπου κι αν πήγαινε, ό,τι κι αν έκανε, τον έψαχνε με το βλέμμα. Αυτό  λοιπόν ήταν ο έρωτας; Έτσι νιώθει κάποιος όταν ερωτεύεται κεραυνοβόλα, όταν βρίσκει το άλλο του μισό στο σύμπαν; Δεν ήξερε να πει με σιγουριά, γιατί δεν είχε ζήσει κανένα εφηβικό έρωτα, δεν είχε προλάβει να καρδιοχτυπήσει όταν έπρεπε, στα αγνά εφηβικά χρόνια, καθώς είχε βουτήξει από πολύ νωρίς στο βαθύ βούρκο της ζωής. Η αγάπη που έτρεφε για τον άντρα της δεν είχε καμία σχέση αυτό που αισθανόταν για τον άγνωστο αυτό άνθρωπο. Το μόνο που γνώριζε για εκείνον ήταν το όνομά του, κι όμως τον είχε κιόλας μέσα της, είχε ριζώσει στο είναι της».
Η Έλενα φτερουγίζει  μεθυσμένη στις φλόγες του έρωτα, αναποφάσιστη ανάμεσα στην τρυφερή ασφάλεια του Βασίλη και το ακράτητο πάθος του Πέτρου…   Μέσα της πιστεύει πως η ζωή της χρωστά ακόμα πολλά και πρέπει να τα ζήσει...  Όμως δεν υπολόγισε αν τα λαβωμένα της φτερά αντέχουν να ζήσουν κι άλλα κτυπήματα…
Ο τρόπος που επεξεργάζεται η ηρωίδα τις πράξεις της, αναλύει τα συναισθήματά της, κάνει τον απολογισμό όσων την κέρασε η ζωή σε συναρπάζουν. Αλλά η  μεγάλη κορύφωση του βιβλίου είναι πιστεύω όταν συγχώρεσε τον πατέρα της, τον υπαίτιο των δινών της.  Όταν τριάντα δύο χρόνια μετά επέστρεψε στην πατρίδα και μέσα στην αγκαλιά της μάνας της γίνεται το πιο βαθύ ξεκαθάρισμα της ψυχής.
Το βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου θα σας κρατήσει ευχάριστη καλοκαιρινή συντροφιά.