Η Θάλεια Κουνούνη ήταν για μένα μια έκπληξη. Την γνώρισα το 2009 όταν παρουσιάστηκε μπροστά μου σε κάποια εκδήλωση και είπε «ήρθα από τη Λεμεσό για να σε γνωρίσω». Είχε μια όψη φωτεινή και αισιόδοξη που με έκανε να θέλω να ακούσω πάρα κάτω. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη «Το τέλος ήταν μόνο η αρχή» και ήταν πράγματι αυτή η συνάντηση η αρχή μιας φιλίας και εκτίμησης που κτίσαμε όρθιες με μια ζεστή χειραψία. Ακολούθησε το βιβλίο της «Κράτα με η κιβωτός σαλπάρει» και τώρα κρατώ στα χέρια μου το τρίτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη «Όπου και να ΄σαι σ’ αγαπώ».
Στον πρόλογό της με ένα εξομολογητικό τρόπο προσπαθεί να ξετυλίξει το νήμα μπερδεμένων σκέψεων γύρο από τη συγχώρεση, κρατώντας κάποια λόγια που άκουσε μικρή.
«Αν κάποιος σου κάνει κακό εν βρασμώ ψυχής, να τον συγχωρήσεις. Αν όμως σκεφτεί το κακό που θέλει να σου κάνει, κοιμηθεί και ξυπνήσει και το πράξει, τότε να μην τον συγχωρήσεις ποτέ».
«Όταν ήμουν πολύ μικρή – λέει στη συνέχεια- τα λόγια αυτά φάνταζαν απλά. Αργότερα όμως, όταν μεγάλωσα και τα αιώνια υπαρξιακά ερωτήματα ήρθαν να μου κάνουν συντροφιά, κατάλαβα πόσο περίπλοκο ήταν αυτό που άκουσα. Πρώτα συνειδητοποίησα πως η γιατρειά του κακού δεν έχει πάντα να κάνει με τον υπαίτιο. Κάποιες φορές…ναι. Βρίσκεις τον ένοχο, παλεύεις, θεραπεύεσαι. Ακόμη όμως κι αν δεν γιατρευτείς, λυτρώνεσαι όταν με τον τρόπο σου τιμωρείς. Ή όταν με τον τρόπο σου συγχωρείς».
Μέσα σ’ αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα ξετυλίγεται και η ιστορία του καινούργιου μυθιστορήματος της Θάλειας Κουνούνη «Όπου και να ΄σαι, σ’ αγαπώ». Μια απροσδόκητη απαγωγή στο λιμάνι του Πειραιά το 1991, γίνεται αφορμή να διαλυθεί μια ευτυχισμένη οικογένεια. Το ζεύγος Παυλίδη μπαίνει στο επταθέσιο τζιπ με τα πέντε παιδιά του για μια βόλτα στο λιμάνι του Πειραιά. Κι ενώ τα παιδιά αγοράζουν παγωτό, εξαφανίζεται μπρος στα μάτια τους η μικρότερη κόρη της οικογένειας, η Ιωάννα. Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να μάθει οτιδήποτε για την εξαφάνιση. Η μητέρα μη αντέχοντας τον πόνο μέσα σε μια αλλοφροσύνη θεωρεί υπαίτιους της εξαφάνισης τον άντρα και τα παιδιά της. Τους διώχνει από κοντά της. Στα αυτιά του δεκαπεντάχρονου Μάρκου θα ηχεί για πολλά χρόνια η κραυγή της «φύγε, δεν θέλω να σε βλέπω». Με ένα σωρό τραύματα θα ζήσει μια κουτσουρεμένη εφηβεία που θα τον σπρώχνει όλο και πιο μακριά. Η οικογένεια σκορπίζει κουβαλώντας ο καθένας το δικό του μαρτύριο, τις δικές του ανασφάλειες για τη ζωή. Ο Παύλος καταφέρνει να γίνει γιατρός μα στη ζωή του όλα σταματάνε εκεί που ακούει το όνομα Ιωάννα. Ακόμα και ο γάμος του διαλύεται γιατί φοβάται να αποκτήσει παιδιά. Η μεγαλύτερη κόρη, η Άννα με μια στωικότητα επιλέγει να ανεχτεί την αλλοφροσύνη της μάνας και εγκαταλείπει τις σπουδές και ό,τι άλλο είχε στη ζωή της και μένει να εκτελεί χρέη νοσοκόμας. Μόνο η Δέσποινα κατάφερε να γίνει δικηγόρος και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Ο Αποστόλης, αποκομμένος από την οικογένεια του βυθίζεται σε μια παράλογη σιωπή.
Τι είναι αυτό που μπήκε ανάμεσά τους και τους κρατά σε τόση αποξένωση; Η υποψία, ο φόβος ή η ανασφάλεια; Την απάντηση θα δώσει η Βίβιαν, μια πόρνη πολυτελείας που μπήκε αναπάντεχα στη ζωή του Αποστόλη και θα φέρει τα πάνω κάτω. Θα τον πείσει να δώσει ένα δείπνο για τα γενέθλιά του και να καλέσει τα παιδιά του. Σ’ αυτό το δείπνο το παρελθόν που τόσο επίμονα κρατάνε στη σιωπή, θα βγει στην επιφάνεια να επουλώσει πληγές και θα βρουν ξανά τη δύναμη να πάρουν τη ζωή τους πάρα πέρα… Η παρουσία της Μαργαρίτας που μπήκε αναπάντεχα στη ζωή του Παύλου θα τον υποχρεώσει να κάνει την αυτοκριτική του και να σκεφτεί τα λάθη και να ξαναβρεί την αυτοεκτίμησή του.
Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μαζί με το σύζυγο και τα τρία τους παιδιά στην Κύπρο. Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου