Δέκα χρόνια χωρίς την δική της παρουσία!
Σαν σήμερα, Τετάρτη 23 Οκτωβρίου του 2003, η αγαπημένη φίλη και ποιήτρια της αγάπης Νίκη Λαδάκη Φιλίππου έφυγε από τη
ζωή αφήνοντας ένα ανεκπλήρωτο κενό στο λογοτεχνικό στερέωμα της πατρίδας μας, μα
και στην καρδιά μας.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε
εμπορικές επιστήμες στο Λονδίνο και ελληνική και αγγλική φιλολογία στο Εθνικό
Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Έγραψε 18 βιβλία ποίησης, 4
βιβλία με δοκίμια, 1 νουβέλας, πολλά διηγήματα και μεταφράσεις. Ήταν μέλος
λογοτεχνικών, επιστημονικών και πολιτιστικών οργανισμών της Κύπρου, της Ελλάδας
και άλλων χωρών της Ευρώπης. Σε μια πορεία 30 ετών μίλησε σε πολλά λογοτεχνικά
και επιστημονικά συνέδρια και βραβεύτηκε
με βραβεία ποίησης, δοκιμίου και μετάφρασης στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Τον ποιητικό της λόγο και κυρίων
τους αγώνες της για ελευθερία και δικαιοσύνη της Κύπρου, τίμησαν οι:
Πολιτιστικός Όμιλος και Διεθνές Κέντρο Πολιτιστικών Ανταλλαγών Νομαρχίας
Ρεθύμνου, Σύλλογος Κυπρίων Ρόδου και Νομαρχίας Δωδεκανήσου. Τιμήθηκε από τον
Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για την αξιόλογη συνεισφορά της στην
οικοδόμηση της σύγχρονης πολιτιστικής φυσιογνωμίας της Κύπρου, την Ελληνική
Εταιρία Χριστιανικών Γραμμάτων. Τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Ιτάλια
Γκρέτσια και το 2003 λίγες μέρες πριν από τον θάνατό της, με το βραβείο Jean Monnet για την
ποιητική σύνθεση «Προς Κερίνιν.
Η Νίκη Λαδάκη Φιλίππου έφυγε
αναμφίβολα πολύ νωρίς και δεν ολοκλήρωσε την πορεία της στο χώρο της
λογοτεχνίας. Όμως ο λογοτεχνικός χώρος της Κύπρου θα έχει πάντοτε ανοιχτές τις
σελίδες της ποίησής της!
Προς Κερίνιν
Ξεκινήσαμε
πατέρα του Καραβά
μάνα της Κερύνειας
όταν τριγύρω μας
ανάβρυζε το ιώδιο των φυκιών
όταν μας νανούριζε
το τραγούδι του φλοίσβου.
Της ψυχής φυλακτό
το χρώμα της θάλασσας
και δύναμη
το απομεσήμερό της
χωριά των πατέρων μου
γη των προγόνων μου
εκεί σας απαντώ
στο νησί της Φαιάκιας Κερύνειας
Οδυσσέας εγώ
σε σχεδία περήφανη
από κυπάρισσο
και πεύκο σου
γη μου.
Ενορώ
σάλπιγγες
εξαπτέρυγα
βιασμένους αγγέλους
τα έργα του μίσους
ενάντια στη θεία έμπνευση
φρικιώ
και κόντρα
στην αναγκαστική φυγή
υπερίπταμαι
κόντρα στην εικόνα
των ερειπίων
οδύρομαι
«αγρονίζω» τον όλεθρο
κι αγωνίζομαι
ν’ αποτρέψω
τον ερχομό του θανάτου.
Δένω την ψυχή ου
με βασιλικό και δυόσμο
της Λάπαθος
όταν τριγύρω μου
αιωρούνται αμήχανα
τα βλέμματα των ανθρώπων
όταν στα πόδια μου
το κύμα σου
ξεβράζει πτώματα
όταν η οιμωγή κι ο θάνατος
σκιάζουν τους ουρανούς σου.
Ω, πόλη
της γενέθλιας γης
μ' όλες τις ευχές
τα δώρα και τις περγαμηνές
που σούδωσαν οι μοίρες
μην εκδικείσαι
τις συμφορές
με την ωραιότητα
απαλών δαχτύλων σου
μη σχίζεις
τα φυλλοκάρδια της αυγής
με τα δελφίνια
του απερίγραπτου σου κάλλους
μη ζυγιάζεσαι
με "του βάρου σου το μετάξι".
Στη μορφή
αποτυπώνεται
η πολιτεία του Πράξανδρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου