Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Ανοιχτή επιστολή στο Mega tv Κύπρου

  Προς Διευθυντή Ειδήσεων Μιχάλη Παυλίδη

Αφορμή  αυτής της επιστολής είναι μια είδηση που μεταδόθηκε το  Σάββατο (7/6/2014) στο κεντρικό δελτίο  του σταθμού σας. Πρόκειται για τη χαρμόσυνη είδηση που  αναγγείλατε με κωδωνοκρουσίες,   για το νέο βιβλίο της Βικτώρια Χίσλοπ  The sunrise που αναφέρεται στην κλειστή Αμμόχωστο! Καλά κάνατε που το ανακοινώσατε και χαίρομαι που δώσατε τόση έμφαση στη γέννηση ενός βιβλίου. Μακάρι να το κάνατε πιο συχνά, και για μας του Κύπριους συγγραφείς.
Όμως πανηγυρίσατε για ένα βιβλίο που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει και που δεν ξέρετε το περιεχόμενό του. Δεν γνωρίζουμε ακόμα προς τα πού θα κλείνει. Η Βικτώρια Χίσλοπ απ’ ότι είδα στη συνέντευξη που μετέδωσε το Mega, δεν έχει επισκεφτεί το κλειστό Βαρώσι, απλά πήγε μερικές φορές στην πράσινη γραμμή. Κι απ’ ότι ξέρω πήρε δυο συνεντεύξεις στο Λονδίνο από ένα ελληνοκύπριο κι ένα τουρκοκύπριο. Αλλά και να το έχει επισκεφτεί τι άποψη μπορεί να σχηματίσει από  μια πόλη που μαράθηκε  στη σιωπή; Το βουβό μοιρολόι το γυροφέρνει ο άνεμος και το πνίγει η θάλασσα μέσα στους λυγμούς της. Ποιος ξέρει καλύτερα από εμάς τους Κύπριους τι σημαίνει ξεριζωμός, την ανάγκη ενός υποδουλωμένου λαού να θέλει να πολεμήσει για την ελευθερία του; Αλλά πανηγυρίζουμε γιατί μια ξένη συγγραφέας θα μας κάνει το χατίρι να ασχοληθεί  μαζί  μας, κι αυτό αρέσει στη ματαιοδοξία μας, 
Σάββατο  βράδυ εγώ ένιωσα  προσβεβλημένη! Στο τελευταίο μου βιβλίο Αργός Χορός, κυκλοφόρησε το 2013 επίσης από τις εκδόσεις Διόπτρα, ασχολήθηκα με μια πραγματική ιστορία  που ξετυλίγεται στο κλειστό Βαρώσι  του 1953 όταν ακόμα οι λίγοι Έλληνες, Τούρκοι και Άγγλοι ζούσαν αρμονικά, είχαν κοινωνική ζωή κι έκαναν κοινές χοροεσπερίδες, μέχρι που   το 1955 ξέσπασε ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ και τα  τρομοκρατικά γιουρούσια των Τούρκων  υποχρέωσαν τους Έλληνες να φορτώνουν τα υπάρχοντά τους στις άμαξες μέσα στη νύχτα και να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Και το βιβλίο μου δεν μένει εκεί, μέσα από τη ζωή της Σοφίας περνά όλη η ιστορία της Κύπρου μέχρι σήμερα.
 Έχω στείλει τουλάχιστον 4 αντίτυπα στο κανάλι του Mega,   κανείς δεν   εντυπωσιάστηκε, δεν  ασχολήθηκε ούτε και στο ελάχιστο για ένα βιβλίο που έγραψε μια Κύπρια. Καταλάβατε κύριε Παυλίδη γιατί  Σάββατο βράδυ όταν ανακοινώσατε με τόσο κομπασμό το βιβλίο που δεν κυκλοφόρησε ακόμα, ένιωσα προσβεβλημένη;  Ήταν σαν να δέχτηκα ένα  χαστούκι! Σαν να με έφτυναν. 
 Κουράστηκα με τις ανασφάλειες και τον κομπλεξισμό μας  να δίνουμε αξίες σε ότι είναι ξένο, με το φόβο μήπως σαν κύπριοι δεν είμαστε   αρκετά καλοί. Πώς θέλετε σαν λαός να προοδεύσουμε  όταν εμείς οι ίδιοι σαμποτάρουμε τις προσπάθειές μας; Προπάντων εσείς τα κανάλια δεν μας δίνετε ποτέ το βήμα να δείξουμε τι πραγματικά αξίζουμε; Πώς να πιστέψουν οι ξένοι στις δικές μας αξίες  όταν εμείς δεν πιστεύουμε στους εαυτούς μας; 
Συχνά βλέπουμε να παρελαύνουν από τα κανάλια συγγραφείς που έρχονται από το εξωτερικό. Όταν ένα καινούργιο μου βιβλίο κυκλοφορήσει η απάντηση είναι στερεότυπη «δεν παρουσιάζουμε συγγραφείς, πέφτουν τα νούμερα τηλεθέασης». Αυτό το ακούω πιο συχνά από το Mega.  Στην Ελλάδα όταν πάμε, μας παρουσιάζουν τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, και δημοσιογράφοι ασχολούνται μαζί μας.
 Αν η  δικαιολογία  για τους πανηγυρισμούς είναι επειδή  το βιβλίο της Χίσλοπ θα το διαβάσουν αγγλόφωνοι, κάλλιστα θα μπορούσε το κράτος ή οι ιθύνοντες  να φροντίσουν  να μεταφραστεί το δικό μας έργο, να δοθούν τα σωστά μηνύματα. Γι αυτό έστειλα το βιβλίο στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά δεν πήρα απάντηση και δεν είμαι σίγουρη αν  έφτασε ποτέ στα χέρια του!   
Δεν έχω τίποτα προσωπικό με τη Βικτώρια Χίσλοπ. Απεναντίας είναι μια γλυκιά κι αξιαγάπητη γυναίκα που ξέρει να προσδιορίζει τις αξίες της και δεν αφήνει να της τις αμφισβητούν. Απλά βρήκα την αφορμή να πω αυτά που από καιρό με απασχολούν και με πικραίνουν.
 Έχουμε αποδείξει ποικιλοτρόπως πως σαν λαός μπορούμε, έχουμε διαπρέψει στο εξωτερικό σε αρκετούς τομείς, στις τέχνες, στα γράμματα, την ιατρική και γενικότερα στον πολιτισμό.  Στο εξωτερικό μας αναγνωρίζουν και μας βραβεύουν. Εσείς;  
Μιχάλη Παυλίδη σας στέλλω τους φιλικούς χαιρετισμούς μου και είμαι σίγουρη πως και άλλοι κύπριοι συγγραφείς συμμερίζονται την άποψή μου και αναμένουν  το mega να δώσει απαντήσεις.

  Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου



Δεν υπάρχουν σχόλια: