Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Λένας Μαντά Τα πέντε κλειδιά



 Πάνε μέρες που διάβασα το καινούργιο  βιβλίο της Λένας Μαντά Τα πέντε κλειδιά,(εκδόσεις Ψυχογιός) όμως η περιοδεία μου στην Κύπρο για την παρουσίαση του βιβλίου της Νικόλ Άννας Μανιάτη από τη μια και η αφόρητη ζέστη που με συνθλίβει από την άλλη, δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να γράψω τις σκέψεις μου νωρίτερα.

Πρέπει να ομολογήσω πως   η Λένα Μαντά με ξάφνιασε ευχάριστα με  την προσπάθειά της να γράψει αστυνομικό μυθιστόρημα ή με αποχρώσεις αστυνομικού, όπως λέει η ίδια. Δεν είμαι ειδική στα αστυνομικά μυθιστορήματα για να το κρίνω, αλλά αυτό που είδα εγώ είναι ότι δεν παύει από το να είναι ένα καλό και σύγχρονο μυθιστόρημα με   σωστή δομή και άρτια δοσμένη ιστορία. Οι χαρακτήρες ώριμοι και ολοκληρωμένοι με έκαναν να νιώσω τη συναισθηματική τους  φόρτιση, το φόβο και την αγωνία τους. Η αμεσότητα της γραφής με ταύτισαν με την ηρωίδα κι έζησα την οδυνηρή της περιπέτεια. Οι ανατροπές  μου έκοψαν την ανάσα και η κορύφωση μερικές φορές με έκανε να δακρύζω. 

Μια απαγωγή, πέντε λουκέτα, πέντε μηνύματα ήταν η αφορμή για να ξυπνήσει ο εφιάλτης. Η Κυβέλη όταν έχασε το κοριτσάκι της χάθηκε μαζί  και όλος ο κόσμος της. Παρόλα τα πλούτη της, ήταν εντελώς μόνη κι αβοήθητη, δεν ήταν κανείς που να μπορεί να στραφεί για βοήθεια. της, ούτε και στον πανίσχυρο άντρα της,  Ορέστη Δελμούζο  μπορούσε να στηριχτεί, γιατί τους χώριζε ένα μεγάλο μυστικό.

Όταν τέλειωσα το μυθιστόρημα σκεφτόμουν, πόσο εμείς οι άνθρωποι γινόμαστε καταστροφικοί με τις ζωές μας. Αν  όλα αυτά τα μυστικά που   συχνά κρύβουμε χρόνια ολόκληρα από φόβο ή ανασφάλεια βρίσκαμε το κουράγιο ή την τόλμη να τα αποκαλύψουμε, πόσος πόνος και δάκρυα θα αποφεύγονταν.   Και όταν ύστερα από χρόνια ξεσκεπάζετε η αλήθεια, διαπιστώνουμε πως οι επιπτώσεις δεν θα ήταν μοιραίες. Όμως η ζωή μας έχει ήδη χαθεί!  

Απόσπασμα:
Με το βλέμμα στο δέντρο, αλλά χωρίς να το βλέπει, η Κυβέλη ένιωσε τα μάτια της να βουρκώνουν. Πόσο ανόητη υπήρξε… αν είχε το θάρρος να μιλήσει στον Ορέστη, η Μαργαρίτα θα ήταν μαζί τους από την πρώτη μέρα της ζωής της. Είχε κάνει τεράστια λάθη, είχε υποτιμήσει τον άντρα της, αφού πρώτα τον είχε χυδαία εξαπατήσει. Κι έπρεπε να ξεσπάσει τόσο κακό για να καταλάβει πόσο όμορφη ψυχή και μεγάλη αγάπη έκρυβε το αυστηρό του παρουσιαστικό. Ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει λίγο πιο βαθιά, να ανακαλύψει το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου, κι ας ήταν δίπλα του τόσα χρόνια. Εγωίστρια και απίστευτα ρηχή, αυτή ήταν η ετυμηγορία για τον εαυτό της.

Εύχομαι η Λένα αν το θελήσει, να δοκιμάσει να γράψει ξανά αστυνομικό μυθιστόρημα. Εγώ το χάρηκα, μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον! Καλοτάξιδο κι αυτό.


2 σχόλια:

Yianna είπε...

Καλό βράδυ κα Γιόλα μου. Εύχομαι τα καλύτερα στην Λένα μας, ξεκινάω αύριο τα πέντε της κλειδιά!!!! Γιάννα

Yiola Papadopoulou είπε...

Σε ευχαριστώ Γιάννα μου. Εύχομαι και σε ένα καλές διακοπές.