Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Ανθρώπινο Δικαίωμα




Μέσα μου κουβαλούσα ένα κόσμο λαμπερό, γεμάτο μουσική και υπέρβαση… Πίστευα πολύ σ’ αυτό τον κόσμο. Κι όταν ξεκίνησα το δικό μου ταξίδι της ζωής, είχα για εφόδια όλα αυτά που με γαλούχησαν. Με έμαθαν πως όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και στα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. Απλά και μόνο γιατί είναι άνθρωποι! Με αυτές τις αρχές σε μεγάλωσα κι εσένα παιδί μου. Ακόμα και αυτή την ασχήμια την έντυνα με όμορφα χρώματα, την εξωράιζα σύμφωνα με τα μηνύματα που μας έστελνε στα διάφορα προγράμματα η Ευρωπαϊκή Ένωση… Ζούσαμε στην κοινωνία της αφθονίας, του υλισμού και της ευμάρειας που ήταν όλα προσιτά κι εύκολα. Μας έδινε τη δυνατότητα να πλάθουμε όνειρα, να βάζουμε στόχους… Και το λάθος είναι που τα πιστέψαμε και επαναπαυόμαστε πως θα ήταν για πάντα δικά μας, πως τίποτα δεν θα άλλαζε αυτή την μακαριότητα της ζωής μας.

Όσο σε μεγάλωνα σε δίδασκα να βλέπεις με αισιοδοξία το μέλλον. Σε έμαθα να αγωνίζεσαι και να διεκδικείς γιατί είναι ανθρώπινο δικαίωμα σου να ζεις με αξιοπρέπεια. Σου εξηγούσα πόσο προοδευτικός και φιλόξενος είναι ο κόσμος μας και υποσχόμουν πως θα είχες ελεύθερη βούληση να ξεδιπλώσεις τα όνειρά σου.

Σήμερα το πρωί ντρέπομαι  να σε κοιτάξω στα μάτια. Γιατί διαπιστώνω πως τίποτα απ’ όσα σου δίδαξα δεν ήταν αληθινό. Τίποτα απ’ όσα σου έταξα δεν υπάρχει. Μέσα σε μια νύχτα όλες οι αξίες διαγράφηκαν. Έγιναν κουρνιαχτό σκόνης και έφυγαν με τον άνεμο. Οι χώρες που τόσο υπερθεματίζουν για αξίες και Ανθρώπινα Δικαιώματα τα καταπατούν ασύστολα και υποδουλώνουν τον συνάνθρωπό τους. Μας πολεμούν με αθέμιτα μέσα απλά και μόνο για να αρπάξουν ό,τι μας ανήκει. Έτσι απλά και απροειδοποίητα έβαλαν χέρι στην τσέπη, στο μυαλό και την καρδιά μας.

Παιδί μου πώς θα συνεχίσεις την ζωή σου χωρίς αξίες, χωρίς εφόδια πώς θα  πλάθεις όνειρα και να ελπίζεις; Όταν ξέρεις πως κάθε άτομο είναι ένα ηθικό και λογικό ον που του αξίζει να του φέρονται με αξιοπρέπεια, και αντί γι αυτό επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας; Ο μεγάλος τρώει τον μικρό;

Χάθηκαν οι ευκαιρίες και οι μέρες σου θα φεύγουν άγονες παίρνοντας μαζί και ότι έκτισες μέχρι τώρα. Μπροστά σου θα ΄χεις ένα αβέβαιο μέλλον… Η δική σου γενιά θα έχει να παλέψει με ένα επικίνδυνο εχθρό χωρίς όρια και φραγμούς… που θα καταπατά το δίκαιο. Μην αφήσεις να χαθεί η ελπίδα… Πάλεψε. Ο αγώνας θα είναι άνισος γιατί εσύ θα έχεις για όπλο μόνο τα όνειρά σου, μόνο το φτερούγισμα της ψυχής σου. Λυπάμαι που ο δρόμος σου δεν θα είναι όπως τον ονειρεύτηκες, στρωμένος ροδοπέταλα… Εύχομαι εκείνη η μικρή φλόγα που σιγοκαίει μέσα σου να μην σβήσει ποτέ και να μην πάψεις ποτέ να ονειρεύεσαι… Έχεις το δικαίωμα γιατί είσαι Άνθρωπος!

4 σχόλια:

anagnostria είπε...

Γιόλα μου, καλή σου μέρα και Καλή Σαρακοστή. Ναι, συμφωνώ, οι "εταίροι" δεν είναι εταίροι και φίλοι αλλά εκμεταλλευτές. Σκέφτηκες όμως πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ, να τους έχουμε δηλαδή ανάγκη; Σκέφτηκες ποια είναι και η δική μας ενοχή;

Yiola Papadopoulou είπε...

Γειά σου Κίκα, καλή Σαρακοστή και σε σένα. Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με την κακή διαχείρηση μιας πενταετίας. Όμως ενα σου λέω, αν η πατρίδα μας δεν διέθετε τον φυσικό πλούτο που διαθέτει δεν θα ασχολούντα και τόσο μαζί μας, θα μας άφηναν στη μοίρα μας να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας.
Από χτες είμαστε σε ομηρία. Αυτό είναι καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας!

Ανώνυμος είπε...

Εμείς στην Ελλάδα τα ζούμε αυτά εδώ και τρια χρόνια,το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλή υπομονή και μην το βάζετε κάτω.

Yiola Papadopoulou είπε...

Σε ευχαριστώ Γιάννη. Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι να προσπαθήσουμε να βγούμε από το λούκι που μας έβαλαν!!