Σκέφτηκα πολύ πριν αποφασίσω για αυτή την ανάρτηση, γιατί δυσκολεύομαι να γράφω για τον εαυτό μου. Όμως είναι μια πολύ ωραία κριτική για το "άλλο μου μισό" που με συγκίνησε αφάνταστα. Την έγραψε η φιλόλογος συγγραφέας Αικατερίνη Ανδρεστίνου και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πολίτης στις 14/09/2008 με τίτλο: Εισβολή τού "Το άλλο μου μισό". Θέλω να την μοιραστώ μαζί σας όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε.
Νέα εισβολή σημειώνεται αυτό το καλοκαίρι! Όχι από εχθρούς με καταστροφικά όπλα, αλλά από τη πολυγραφότατη Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου με μοναδικό όπλο την ανάλαφρη πέννα της προσφέροντάς μας ένα νέο πνευματικό της παιδί που ακούει στο όνομα "Το άλλο μου μισό".
Ο τίτλος διφορούμενος, αλλά το εξώφυλλο με το βουβό μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα μας προσανατολίζει για το πού βρίσκεται το άλλο μισό της Γιόλας και προφανώς όλων των Κυπρίων.
Περιττό να παρουσιάσω τη Γιόλα, γιατί πλέον έχει μπει για καλά στα λογοτεχνικά πεδία και δρέπει τιμητικά βραβεία, για την λογοτεχνική της προσφορά. Επάξια βέβαια! Διάβασα αρκετά έργα της, αλλά το τελευταίο με συγκλόνισε τόσο από την πλοκή όσο και από την παραστατική, ζωηρή και άνετη παρουσίαση των ηρώων της, που ο καθένας σιωπηλά ζει το ψυχικό του δράμα που πηγάζει από την ίδια αιτία, την εισβολή του ΄74. Θίγει με έντεχνο τρόπο τα περισσότερα προβλήματα που δημιούργησε ο Ιούλης του ΄74 και έκοψε τη ζωή των ηρώων της Γιάννη και Αχμέτ στα δυο. Έχει τη συγγραφική ικανότητα να οδηγεί τον αναγνώστη στα άδυτα των αδύτων της ψυχής των τραγικών προσώπων και να βιώνει την τραγικότητά τους. Ποιος δεν θα λυγίσει και δεν θα δακρύσει-δάκρυ μνημοσύνου- τη στιγμή της ταυτοποίησης των οστών ενός αγνοουμένου; Ποιος δεν θα αισθανθεί ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης, ανακούφισης, χαράς κι ευτυχίας τη στιγμή της αναγνώρισης του αγνοούμενου αδελφού Μανολάκη και το σφυχταγκάλιασμα της αρχόντισσας γιαγιάς Μάρας με τον εγγονό η οποία θα ψελλίσει, όπως άλλοτε ο Συμενών, "το νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα".
Σε κάθε σελίδα παραμονεύει η Γιόλα με την πέννα της για να ταρακουνίσει συναισθηματικά τον αναγνώστη και να τον ξαφνιάσει με την απρόσμενη εξέλιξη του άλλου μισού της. Επιχειρηματική δραστηριοποίηση στο εξωτερικό, έρωτες, επαναπροσέγγιση, διεκδίκηση των χαμένων περιουσιών, πρόβλημα αγνοουμένων, όλα αυτά θίγονται με τέτοιο τρόπο ώστε άθελα και ανυποψίαστα ξεπηδούν τα συναισθήματα και τα ωραία αιθσήματα του ανθρώπου, που δυστυχώς φωλιάζουν αδρανή στα βάθη της καρδιάς μας. Το πιο ωραίο αίσθημα, το αίσθημα του έρωτα, γίνεται ύμνος και μοίρα συγχρόνως και όχι παράνομη σχέση.
Δεν θα ήταν φρόνιμο εκ μέρους μου να αποκαλύψω, έστω και περιληπτικά όλα τα διαδραματιζόμενα γιατί θα στερήσω από τον αναγνώστη τη μαγεία της περιέργειας, της αγωνίας, ώστε να βιώσει και αυτός τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησα εγώ και να αιθσναθεί "άνθρωπος" καθώς η ψυχή του θα δονείται από την έκρηξη των συναισθημάτων, που θα νιώθει στο ξετύλιγμα της ιστορίας.
Διαβάζοντας "Το άλλο μου μισό" γίνεσαι "άνθρωπος" με όλες τις αδυναμίες και τις χάρες της ανθρώπινης φύσης. Ίσως θα θέλαμε περισσότερη ανθρωπιά στις μέρες μας γι αυτό ας προτρέψουμε την φτασμένη Κύπρια λογοτέχνη να μας χαρίσει και άλλα τέτοια λογοτεχνικά διαμάντια. Ας ευχηθούμε να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες εισβολές της!
Ευχαριστώ από καρδιάς την κυρία Αικατερίνη Ανδρεστίνου που έσκυψε με τόση υπομονή κι αγάπη στο έργο μου. Της εύχομαι να ΄ναι πάντα καλά!
Νέα εισβολή σημειώνεται αυτό το καλοκαίρι! Όχι από εχθρούς με καταστροφικά όπλα, αλλά από τη πολυγραφότατη Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου με μοναδικό όπλο την ανάλαφρη πέννα της προσφέροντάς μας ένα νέο πνευματικό της παιδί που ακούει στο όνομα "Το άλλο μου μισό".
Ο τίτλος διφορούμενος, αλλά το εξώφυλλο με το βουβό μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα μας προσανατολίζει για το πού βρίσκεται το άλλο μισό της Γιόλας και προφανώς όλων των Κυπρίων.
Περιττό να παρουσιάσω τη Γιόλα, γιατί πλέον έχει μπει για καλά στα λογοτεχνικά πεδία και δρέπει τιμητικά βραβεία, για την λογοτεχνική της προσφορά. Επάξια βέβαια! Διάβασα αρκετά έργα της, αλλά το τελευταίο με συγκλόνισε τόσο από την πλοκή όσο και από την παραστατική, ζωηρή και άνετη παρουσίαση των ηρώων της, που ο καθένας σιωπηλά ζει το ψυχικό του δράμα που πηγάζει από την ίδια αιτία, την εισβολή του ΄74. Θίγει με έντεχνο τρόπο τα περισσότερα προβλήματα που δημιούργησε ο Ιούλης του ΄74 και έκοψε τη ζωή των ηρώων της Γιάννη και Αχμέτ στα δυο. Έχει τη συγγραφική ικανότητα να οδηγεί τον αναγνώστη στα άδυτα των αδύτων της ψυχής των τραγικών προσώπων και να βιώνει την τραγικότητά τους. Ποιος δεν θα λυγίσει και δεν θα δακρύσει-δάκρυ μνημοσύνου- τη στιγμή της ταυτοποίησης των οστών ενός αγνοουμένου; Ποιος δεν θα αισθανθεί ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης, ανακούφισης, χαράς κι ευτυχίας τη στιγμή της αναγνώρισης του αγνοούμενου αδελφού Μανολάκη και το σφυχταγκάλιασμα της αρχόντισσας γιαγιάς Μάρας με τον εγγονό η οποία θα ψελλίσει, όπως άλλοτε ο Συμενών, "το νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα".
Σε κάθε σελίδα παραμονεύει η Γιόλα με την πέννα της για να ταρακουνίσει συναισθηματικά τον αναγνώστη και να τον ξαφνιάσει με την απρόσμενη εξέλιξη του άλλου μισού της. Επιχειρηματική δραστηριοποίηση στο εξωτερικό, έρωτες, επαναπροσέγγιση, διεκδίκηση των χαμένων περιουσιών, πρόβλημα αγνοουμένων, όλα αυτά θίγονται με τέτοιο τρόπο ώστε άθελα και ανυποψίαστα ξεπηδούν τα συναισθήματα και τα ωραία αιθσήματα του ανθρώπου, που δυστυχώς φωλιάζουν αδρανή στα βάθη της καρδιάς μας. Το πιο ωραίο αίσθημα, το αίσθημα του έρωτα, γίνεται ύμνος και μοίρα συγχρόνως και όχι παράνομη σχέση.
Δεν θα ήταν φρόνιμο εκ μέρους μου να αποκαλύψω, έστω και περιληπτικά όλα τα διαδραματιζόμενα γιατί θα στερήσω από τον αναγνώστη τη μαγεία της περιέργειας, της αγωνίας, ώστε να βιώσει και αυτός τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησα εγώ και να αιθσναθεί "άνθρωπος" καθώς η ψυχή του θα δονείται από την έκρηξη των συναισθημάτων, που θα νιώθει στο ξετύλιγμα της ιστορίας.
Διαβάζοντας "Το άλλο μου μισό" γίνεσαι "άνθρωπος" με όλες τις αδυναμίες και τις χάρες της ανθρώπινης φύσης. Ίσως θα θέλαμε περισσότερη ανθρωπιά στις μέρες μας γι αυτό ας προτρέψουμε την φτασμένη Κύπρια λογοτέχνη να μας χαρίσει και άλλα τέτοια λογοτεχνικά διαμάντια. Ας ευχηθούμε να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες εισβολές της!
Ευχαριστώ από καρδιάς την κυρία Αικατερίνη Ανδρεστίνου που έσκυψε με τόση υπομονή κι αγάπη στο έργο μου. Της εύχομαι να ΄ναι πάντα καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου