Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Πρώτη γνωριμία

Παρασκευή, 25 Ιουλίου 2008. Στην καρδιά του καλοκαιριού ο ήλιος μετράει σε Κελσίου τις αντοχές μου. Και μια που στις ψηλές θερμοκρασίες είμαι ευάλωτη, περιορίζομαι στο σπίτι και την περνάω μπρος στον υπολογιστή. Σερφάρω στο διαδύκτιο και τρυπώνω στα blogs, παρακολουθώ τις σκέψεις και την ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα σε όλους εσάς που γνωρίζω μονάχα απ' τα ονόματά σας. Τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα και συναρπαστικά όλα αυτά που διαβάζω. Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας με γοητεύει γιατί πιστεύω πως αλλάζει το κατεστημένο. Σκέφτομαι πριν αρκετά χρόνια τους δικούς μου γονείς, πόσο άνετα μιλούσαν σε άγνωστους που συναντούσαν στο δρόμο. Αργότερα η δική μας γενιά έγινε κλειστοφοβική. Ίσως ο καινούργιος τρόπος επικοινωνίας μέσα από το διαδύκτιο να είναι μια ανάγκη αλλαγής.
Νιώθω πως έχω ανάγκη να μπω στη συντροφιά σας. Από τότε που σταμάτησα να γράφω χρονογράφημα στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ, σαν και κάτι μου λείπει. Μου λείπει το βήμα να μιλάω για τα καθημερινά, τα σημαντικά και τα ασήμαντα που τόση αξία και ποιότητα δίνουν στη ζωή μας. Αλλά η σχέση μου με τα ηλεκτρονικά περιορίζεται στο ελάχιστο. Ξέρω όσα μου χρειάζονται για να γράφω τα βιβλία μου. Βαριόμουν να μάθω πάρα πέρα. Σήμερα πήρα τη μεγάλη απόφαση. Δεν είμαι σίγουρη αν τελικά καταφέρω το κείμενο της πρώτης γνωριμίας να φτάσει σε σας. Το εύχομαι! Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού σε όσους με διαβάσετε. Καλώς να ορίσετε στο bolg μου!

Γιόλα Παπαδοπούλου

10 σχόλια:

anagnostria είπε...

Γιόλα μου, πολύ χαίρομαι που είμαι η πρώτη που σε καλωσορίζω στην "μπλοκόσφαιρα". Καλωσόρισες και καλή συνέχεια. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις αυτή την επικοινωνία συναρπαστική και εμείς θα χαιρόμαστε τα κείμενά σου.

Kostas Skiadas είπε...

Στήν περιοδεία μου στά μπλόγκ τής Μεγαλονήσου μού εδόθη ή ευκαιρία νά επισκεφθώ καί τήν σελίδα σας. Είναι πράγματι γεγονός, όπως καί εσείς αναφέρατε, ότι στίς ημέρες μας ή επικοινωνία δέν γίνεται πλέον όπως κατά τό παρελθόν, μέ τήν ευκολία δηλαδή πού επικοινωνούσαν μεταξύ των οί άνθρωποι τής προηγουμένης γενιάς. Άς προσαρμοσθούμε λοιπόν στίς επιταγές τής τεχνολογικής εποχής μας καί άς συμμετάσχουμε. Νά είστε καλά.

EKT είπε...

Γιόλα μου,
Να που τα κατάφερα να ανοίξω το blog σου. Τελικά έφταιγε η σύνδεσή μου και όχι εσύ, είναι λίγο προβληματική εδώ στο Μάραθο που βρίσκομαι.
Χαίρομαι που είμαι η υπ΄αριθμόν 4 που σε καλωσορίζω και που η πρώτη που σου έκανε "ποδαρικό" είναι η καλή μας Αναγνώστρια. Ως φαίνεται γύρισε εκ της αλλοδαπής. Περιμένουμε εντυπώσεις Κίκα!
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις, Γιόλα μου, για το πως έχει εξελιχθεί η κοινωνία μας. Να σου διηγηθώ και μια σχετική δική μου εμπειρία. Ως γνωστόν στο εξωτερικό, κυρίως στις Αγγλοσαξωνικές χώρες,συνηθίζεται ακόμη και οι άγνωστοι να ανταλλάσσουν μια καλημέρα ή ένα χαμόγελο. Δεν κοστίζει τιποτε, "Μια καλημέρα είναι αυτή πες τη και ας πέσει κάτω" που λέει και το τραγούδι. Εμείς όμως οι υποτιθέμενοι "θερμοί" και "φιλόξενοι" ΄Ελληνες, μάλλον την έχουμε ακριβή, ιδίως στις πόλεις, στα χωριά ο κόσμος είναι ακόμη πιο γνήσιος. Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, έχοντας άρτι ανακάμψει εκ της Εσπερίας καλημέρισα μια κυρία άγνωστή μου στο δρόμο. ΄Ηταν ένα ωραίο πρωϊνό και ένοιωθα ιδιαίτερα ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και σε αρμονία με τον κόσμο γύρω μου. Η κυρία με αγριοκοίταξε και με ρώτησε " Γνωριζόμαστε;" Τι να απαντήσω; Της ήταν αδιανόητο πως μια εντελώς άγνωστή της μπορούσε να της ευχηθεί "Καλημέρα".
Και πάλι καλως όρισες στη παρέα μας περιμένουμε να διαβάζουμε τα σχόλια σου που ξέροντας την πέννα σου και εσένα προσωπικά,πιστεύω πως θα είναι πολύ ενδιαφέροντά.
ΕΚΤ Ελένη

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπητέ CS καλωσορίσατε από Αθήνα στο blog της Μεγαλονήσου. Χαίρομαι που επικοινωνήσαμε.
Γιόλα

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπητέ jorge
καλωσόρισες από την Αργεντινή. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σου απαντήσω στα Ισπανικά.
Γιόλα

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαημένη Ελένη,
πολύ μου άρεσε η ιστορία σου για τους υποτιθέμενους θερμούς και φιλόξενους Έλληνες. Όμως κατά βάθος όλοι έχουμε την ανάγκη μιας καλημέρας κι ενός ζεστού χαμόγελου για να πάει η μέρα μας καλά!
Γιόλα

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπητή αναγνώστρια,
χαίρομαι που πρώτη με προϋπάντησες στα πρώτα βήματα της προσπάθειάς μου. Ο κόσμος της μπλοκοπαρέας με συνεπαίρνει. Εύχομαι στη συνέχεια.
Γιόλα

anagnostria είπε...

Ο υπολογιστής μου φτιάχτηκε...από μόνος του, ελπίζω να μη ξαναχαλάσει. Ήθελα να προσθέσω στο σχόλιο της Έλλεν ότι ένα από τα πράγματα που μου άρεσε στην Αμερική ήταν ακριβώς αυτή η ευγένεια και η φιλικότητα του κόσμου. Θα γράψω όμως τις εντυπώσεις μου στο μπλογκ μου, αν και όχι τόσο σύντομα λόγω...διακοπών.

Ανώνυμος είπε...

Καλή αρχή και από εμένα από την Αθήνα

Yiola Papadopoulou είπε...

Αγαπητέ akama ευχαριστώ για τις ευχές σου. Χαίρομαι που επικοινώνισες. Λυπάμαι που δεν είδα το σχόλιο ενωρίτερα. Το καλοκαίρι βλέπεις μας ξεστρατίζει. Παρακολουθώ συχνά τα όσα γράφεις μέχρι τώρα σιωπηρά. Τώρα που μπήκα στο παιγνίδι θα δίνω το παρόν μου
Γιόλα