Αναγνώστες που αγγίζουν την καρδιά σου

Φωτογραφίες από την παρουσίαση του "το άλλο μου μισό" στη Λεμεσό. Ο ποιητής Γιώργος Πετούσης έκανε την παρουσίαση. Ο κος και η κα Μαυρομάτη των βιβλιοπωλείων Μαυρομάτη

Η Έλενα Κωνσταντή, ο Αντώνης μου, ο Σίμος και η Αγγέλα


Τα ξαδέρφια Στέλιος και Λώρη

Σας έτυχε ποτέ να συναντήσετε στη ζωή ανθρώπους που χωρίς να σας έχουν γνωρίσει ποτέ ζουν με τη σκέψη σας και σας αγαπούν κι έχουν για πρότυπο στη ζωή τους λόγια που εσείς είπατε; Αυτό σημαίνει πως είστε ευλογημένοι και στη ζωή δε θα μείνετε ποτέ μόνοι! Αυτές είναι χαρές που ένας συγγραφέας τρυγά στην πορεία του.

Στην τελευταία παρουσίαση του βιβλίου μου "το άλλο μου μισό" που έγινε στη Λεμεσό στις 16 Φεβρουαρίου στο βιβλιοπωλείο Μαυρομάτης με περίμεναν δύο πολύ ευχάριστες εκπλήξεις.

Πριν καλά καλά μαζευτεί ο κόσμος στην αίθουσα προυσιάστηκε μπροστά μου μια κοπελιά που στο χέρι κρατούσε μια τσάντα με βιβλία.

"Δε σας έχω συναντήσει ποτέ - είπε- αλλά σας γνωρίζω καλά μέσα από τα βιβλία σας. τα έχω όλα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Μόλις άκουσα πως θα έρθετε εδώ έτρεξα να σας γνωρίσω και έφερε και τα βιβλία να μου τα υπογράψετε". Μεταξύ αυτών κρατούσε και το "Ο ψίθυρος του δάσους¨στην πρώτη του έκδοση που ήταν το 1992. Μου έκανε εντύπωση η ματιά της όταν με κοιτούσε. Προσπαθούσε να ανακαλύψει αν η προσωπικότητά μου συμβάδιζε με αυτή που τόσα χρόνια έπλαθε με τη φαντασία της.

Η άλλη περίπτωση ήταν στην ίδια εκδήλωση. Η κοπέλα αυτή είχε διαβάσει "το άλλο μου μισό" και ήρθε για να μου πει πως είναι παιδί αγνοούμενου και η ζωή της ταυτίζεται μν' αυτή του Γιάννη. "Ούτε εγώ έχω πάει στα κατεχόμενα, κι εμένα με διακατέχουν τα ίδια αισθήματα και οι ίδιοι εφιάλτες με την ιστορία σας" είπε και δε φαντάζεστε πόση ήταν η δική μου συγκίνηση. Αυτή είναι η ώρα που ένας συγγραφέας δικαιώνεται γιατί όταν γράφει ποτέ δεν υποπτεύεται πόσο κοντά στην αλήθεια πλησιάζει.

Εύχομαι στους αναγνώστες μου να βρίσκουν πάντα τη χαρά που χαρίζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Τώρα ξέρω πως στη ζωή ποτέ δε θα μείνω μόνη!!

Φωτογραφικό υλικό από τη μετάβασή μας στην Αθήνα

Με τους αγαπημένους φίλους Όμηρο και Νίτσα Αβραμίδου την πρώτη και τελευταία μέρα της παραμονής μας στην Αθήνα. Μας παρέλαβαν από το αεροδρόμειο και μετά περάσαμε στο σπίτι τους ήσυχα μ' ένα ποτήρι κρασί που κρατά ζεστή την κουβέντα. Αυτή τη φωτογραφία τη βγάλαμε την τελευταία μέρα σε μια εκδρομή στη Χαλκίδα.




Στιγμιότυπο από την παρουσίαση του "Το άλλο μου μισό" στις 11 Φεβρουαρίου στο βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗΣ στην Ακαδημίας.

Το βιβλίο παρουσίασε η συγγραφέας Ελένη Τσαμαδού (δεξ) αποσπάσματα διάβασε η ηθιοποιός Μαρία Φιλίππου (αρ.) και στο κέντρο εγώ.

Μετά την εκδήλωση σε μια ωραία ταβερνούλα στο κέντρο της Αθήνας ήπιαμε κρασάκι ο Κίμωνας και η Έλλεν, η Μαρία και ο Γιώργος, ο Όμηρος και η Νίτσα, ο Αντώης κι εγώ.

Η αγαπημένη Έλλεν είχε την καλοσύνη να με καλέσει στο σπίτι της για τσάι την προηγούμενη της εκδήλωσης όπου γνώρισα μερικούς αξιόλογους ανθρώπους

Μια ζεστή συνάντηση με τη Λέσχη Ανάγνωσης Ο Κήπος των μυστικών με τον Ακάμα και τα μέλη της συντροφιάς του. Κουβεντιάσαμε για το "άλλο μου μισό" αλλά και πολλά άλλα για την Κύπρο.

Μια παρουσίαση στην Αθήνα

Η Αθήνα μας υποδέχθηκε με μια τεράστια ανοιχτή αγκαλιά, τόσο ζεστή κι αγαπησιάρα που δε νιώσαμε το κρύο και δε χρειάστηκε να φορέσουμε καν τα παλτά μας.

Είναι πραγματικά περίεργο πώς οι σχέσεις των ανθρώπων γίνονται γέφυρες και κατορθώνουν να σβήνουν τις αποστάσεις και γίνεται η καρδιά πλατφόρμα συνεύρεσης για να απλώνουμε τις σκέψεις μας. Τελικά το "άλλο μου μισό" έγινε αφορμή να γνωρίσω ανθρώπους ζεστούς, με περιεχόμενο που η σχέση μας πιστεύω θα αντέξει στο χρόνο.

Η Ελένη Τσαμαδού αποδείχθηκε το φωτεινό μου άστρο. Η παρουσία της και μόνο εκπέμπει τόση ζεστασιά και η αγάπη της που ξεχειλάει μας δόθηκε απλόχερα. Μαζί της και ο Κίμωνας, τα παιδιά και τα αδέρφια της. Ο Αντώνης κι εγώ τους αγαπήσαμε σαν οικογένεια μας. Η Ελένη φρόντισε επίσης να περάσουμε ένα ωραίο απόγευμα στο σπίτι της όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω γυναίκες με πολλά ενδιαφέροντα και με τσαγάκι, καφέ και ωραία εδέσματα ανταλλάξαμε απόψεις.

Είχα επίσης την τύχη να επισκεφθώ τη Λέσχη Ανάγνωσης "Ο κήπος των μυστικών" και να γνωρίσω κι από κοντά το Γιάννη Ρουσιά και Κυριάκο Ψωμαδέλη. Η αγάπη τους για το βιβλίο προεκτείνεται στο πρόσωπο του κάθε συγγραφέα. Διέκρινα μια πραότητα και σοφία στο χαρακτήρα τους που είναι σίγουρα αποτέλεσμα των πολλών βιβλίων που έχουν διαβάσει. Είναι πραγματικά αξιέπαινο αυτό που προσφέρουν οι άνθρωποι στις Λέσχες Ανάγνωσης για το βιβλίο με εντελώς δική τους πρωτοβουλία. Πιστεύω πως παρόμοιες λέσχες θα έχει διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα. Μακάρι να δημιουργηθούν κι εδώ στην Κύπρο παρόμοιες, ίσως αυξηθεί και το ενδιαφέρον του κόσμου για διάβασμα.

Τελικά κατάφερα να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η παρουσίαση του "Το άλλο μου μισό" στο βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ ύστερα από τόσους μήνες αναβολής. Ευχαριστώ θερμά όλους τους φίλους, γνωστούς και αναγνώστες που με τίμησαν με την παρουσία τους. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη και ο κόσμος συγκινημένος. Η θεματολογία του βιβλίου ήταν τέτοια που προκάλεσε τη συγκίνηση αυτή. Η ατμόσφαιρα απόκτησε εκείνη τη ζεστασιά που ενώνει τους ανθρώπους μπρος σε ένα γεγονός που αφορά έμμεσα ή άμεσα όλους. Βέβαια σ' αυτό συντέλεσε και η υπέροχη ομιλία της συγγραφέως Ελένης Τσαμαδού που άγγιξε το θέμα της Κύπρου με τόση αγάπη. (Έχει αναρτήσει στο μπλοκ της όλη την ομιλία)

http://tsamadou.psichogios.gr/

Μεγάλη ήταν επίσης η συμβολή της κύπριας ηθιοποιού Μαρίας Φιλίππου που ζωντάνεψε με την υπέροχη ανάγνωσή της σελίδες του βιβλίου. Η Μαρία έχει καταγωγή της την Κερύνεια και είχε λόγους να είναι ιδιαίτερα συγκινημένη. Η συγκίνηση αυτή διαπότισε όλους τους παρευρισκομένους που μετά το τέλος της εκδήλωσης δεν τους έκανε καρδιά να φύγουν. Παρέμειναν στο χώρο και με ένα ποτήρι κρασί κράτησαν τη συζήτηση για αρκετή ώρα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Εκδοτικό Οίκο ΠΑΤΑΚΗ που μου πρόσφερε αυτή την ευκαιρία να ζήσω αυτό που έζησα.

Μια άλλη σημαντική γνωριμία που έκανα στην Αθήνα ήταν η γνωριμία μου με την επίσης κύπρια δημοσιογράφο Θεοδοσία Κοντζόγλου. Μας έφερε σε επαφή η γλυκιά συγγραφέας Νοέλ Πάξερ. Ομολογώ πως με σκλάβωσε η φιλοξενία της Θεοδοσίας και η αγάπη που κρατά άσβεστη στα τόσα χρόνια απουσίας για την πατρίδα. Βέβαια εγώ προσωπικά δεν παραξενεύομαι γι αυτό. Ξέρω από προσωπική πείρα πως οι άνθρωποι που ζουν μακριά από την πατρίδα τους κουβαλούν μέσα τους διπλή αγάπη και νοσταλγία για τον τόπο τους. Εσείς λοιπόν που βρίσκεστε στην Αθήνα ίσως κάποια στιγμή μπορέσετε να ακούσετε από το ραδιόφωνο του Sky μια συνέντευξη σχετικά με το "άλλο μου μισό" και για ότι συμβαίνει στην Κύπρο του σήμερα.

Γύρισα από την Αθήνα με τόσο γεμάτες τις μπαταρίες μου και νιώθω σαν καλοκουρισμένο ρολόι και θέλω να πιάσω ακριβείς και τακτικούς ρυθμούς, να διανύσω δρόμους, να έχω ολοκληρωμένα δρομολόγια με στόχους που συνήθως δεν έχω.

Σύντομα θα αναρτήσω πλούσιο φωτογραφικό υλικό για όλα όσα ανάφερα πιο πάνω!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Αγαπητοί φίλοι,

Είμαι πολύ χαρούμενη που αυτή τη φορά θα έρθω σε μια ήρεμη Αθήνα για την εκδήλωση που θα γινόταν το Δεκέμβρη και δεν έγινε λόγω των γεγονότων. "Το άλλο μου μισό" θα παρουσιάσει η αγαπημένη σε όλους συγγραφέας Ελένη Τσαμαδού. Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθιοποιός Μαρία Φιλίππου. Όσοι από σας έχουν χρόνο και μπορούν θα είναι ιδιαίτερη χαρά μου να σας γνωρίσω. Η εκδήλωση θα γίνει την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου και ώρα 7.00 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ ( Ακαδημίας 65 ).

H μαρτυρία του Αττίλα Ολγκάτς

Η μαρτυρία του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς πως σκότωσε εν ψυχρώ 10 Ελληνοκύπριους κατά την τουρκική εισβολή του ΄74 μας άφησε άναυδους. Γιατί τώρα, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά αυτή η ανάγκη εξομολόγησης; Ποια οδύνη τον ώθησε να προβεί σε μια τέτοια δημόσια μαρτυρία ξέροντας μάλιστα πως κινδυνεύει από το τουρκικό καθεστώς; Τύψεις; Το σκοτάδι που βυθίζει κάθε βράδυ τη ψυχή του και γίνονται εφιάλτες τα όνειρά του;

Ο ίδιος σε μια δήλωσή του είπε πως από τότε δεν μπορεί να δει αίμα και δεν μπορεί να φάει κρέας γιατί θυμάται τα τουμπανιασμένα σώματα των θυμάτων του πεσμένα στο έδαφος. Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώσω οίκτο για την κατάντια αυτού του ανθρώπου και όλων των ομοίων του. Θέλησε να ξεφύγει απ' τις ερινύες του, να ξεφορτωθεί το βάρος που πλακώνει τη ψυχή του, να δραπετεύσει απ' το σκοτεινό τούνελ. Θέλησε να βγει στο φως να χαμογελάσει και πάλι στη ζωή. Γι αυτό έκανε την αποκάλυψη.

Όμως δεν είμαι σίγουρη αν θα το πετύχει. Γιατί δε με έπεισε για τη μεταμέλειά του. Όταν παρακολούθησα το βίντεο δεν ήρθε στην αντίληψή μου κάποιος μετανοημένος που ζητά άφεση αμαρτιών. Μάλλον μου ακούστηκε σαν κομπασμός η πράξη του. Κι ούτε η πιο απλή λέξη εξιλέωσης "συγνώμη" βγήκε απ' τα χείλη του. Και με πιάνει θυμός και αγανάκτηση!

Σκέφτομαι τις μάνες των αγνοουμένων στημένες μπρος στην τηλεόραση να κοιτάνε κατά πρόσωπο τον πιθανό δολοφόνο του παιδιού τους και σπαράζει η καρδιά μου. Ποια νύχτα θα χωρέσει τον πόνο τους; Με ποια παρήγορα λόγια να καταλαγιάσουμε ξανά το σπαραγμό της καρδιάς τους;

Γέρε Χρόνες φύγε τώρα!

Σήμερα 30 Δεκεμβρίου 2008. Μια δρασκελιά μονάχα πριν τερματίσει κι αυτή η χρονιά. Κι εγώ κάνω τον απολογισμό αυτής που φεύγει. Πόσα μας χάρισε; Πόσα μας πήρε; Πόσο μας πλήγωσε; Πόσο μας αγάπησε; Ο απολογισμός είναι απογοητευτικός και με τρομάζει.... Πριν καλά καλά τερματίσει, έφερε τα πάνω κάτω. Μου πάγωσε τη μνήμη και δεν μου αφήνει περιθώρια να πιάσω τη χρονιά απ' την αρχή. Έμεινα εγκλωβισμένη στο χαώδες τέλος της και πνίγομαι. Διαδηλώσεις, εμπρησμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες, πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας, ένας ισοβίτης δραπέτης ανάμεσά μας κυκλοφορεί οπλισμένος κι ελεύθερος, παιδιά που απ' το πρώτο λεπτό της γέννησής τους δηλητηριάζονται από μολυσμένο αέρα... Φτάνει δε χρειάζεται ν' ακούσω άλλα. Βιάζομαι να ξεφορτωθώ αυτή τη χρονιά, να μπω στην καινούργια, να γυρίσω σελίδα. Αυτή η χρονιά ανήκει στους εξολοθρευτές ονείρων και ιδανικών. Στους εμπρηστές της ψυχής και των πόλεων. Όπου βιώνουμε σε ακραίες συνθήκες τσαλαπατημένες αξίες, εξαγορές συνειδήσεων, αγοραπωλησίες ανθρώπων, σκάνδαλα, οικονομικά σκοτάδια, βία και χυδαιότητα.

Θέλω να κλείσω τα μάτια να μη βλέπω τις φλόγες που τσουρουφλίζουν όμορφες πόλεις και τερματίζουν τα όνειρα των ανθρώπων... Θέλω να κλείσω τ' αυτιά να μην ακούω το θρήνο απ' τον άδικο χαμό των παιδιών στις διαδηλώσεις που φεύγουν δίχως λογική... Δε θέλω να θυμάμαι την ιεροσύνη που χάθηκε μέσα απ' τις εκκλησιές του Αγίου Όρους απ' τις απάτες και τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου... Στη Λωρίδα της Γάζας μέχρι στιγμής 360 νεκροί και 1600 τραυματίες. Σκόρπια ανθρώπινα μέλη στους δρόμους... Θέλω να στεγνώσω τα δάκρυα απ' τα τρομαγμένα μάτια των παιδιών της Γάζας που οι οβίδες άφησαν χωρίς πόδια, χωρίς χέρια και σβήνουν καθημερινά τα όνειρά τους...

Μια δρασκελιά πριν από το τέλος και στέκομαι ολομόναχη στο κατώφλι του άλλου χρόνου και με πιάνει αγωνία. Πώς θα μπει ο Καινούργιος; Τι θα φέρει; Εδώ χρειάζομαι μια αγκαλιά να κρύψω το πρόσωπο, να σβήσω τις τρομακτικές εικόνες. Να μου πουν λόγια γλυκά, παρήγορα, καθησυχαστικά. Όπως τότε που παιδί αναζητούσα μέσα στην αγκαλιά της μάνας να σβήσω το κακό όνειρο. Εδώ χρειάζομαι μια αγκαλιά να ρυθμίσει τους κτύπους της καρδιάς μου. Να αναθαερμάνει την πίστη μου στη ζωή. Να μου θυμίσει πως μπορεί να είναι ήπια, δίκαιη, γλυκιά, τρυφερή για να μπορέσω να ξανμπώ στο στίβο.

Σήμερα μια ανάσα πριν από το τέρμα θέλω να φωνάξω "Γέρε Χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά, θα έρθει ο νέος με τα δώρα"... Γιατί τα δώρα που ποθούμε Νέε Χρόνε μου είναι γήινα κι απλά. Να μπορούσε ο κόσμος να αγαπηθεί, να διώξει τα μίση και τα πάθη, να πάψει τους πολέμους. Στα μάτια των παιδιών να βασιλεύει μονάχα χαρά κι ένα χαμόγελο ν' αγκαλιάζει τον κόσμο.

Να έρθει ο καινούργιος να μου ανασυντάξει απλά, καθημερινά πράγματα. Με το γνήσιο νόημά τους. Λέξεις που τις επαναλαμβάνουμε κατά κόρον αυτές τι μέρες "χαρά, υγεία, ευτυχία". Που τις θυμόμαστε κάθε αρχή του νέου έτους και που φθείρονται μέχρι να φτάσει το τέλος.

Θα σε περιμένω στο κατώφλι να ΄ρθεις και σου υπόσχομαι πως θα αρκεστώ με τα απλά, τα καθημερινά και τα ήσυχα. Ευτυχία δεν είναι μονάχα τα ωραία, τα μεγάλα και τ' άπιαστα. Ευτυχία είναι μια καλημέρα, είναι το γέλιο που φεύγει γαργαριστό με τον άνεμο. Είναι τα τρυφερά χεράκια του παιδιού που σ' αγκαλιάζουν και σου λένε σ' αγαπώ!

Θα σε περιμένω Καινούργιε στην πόρτα μου ναρθείς να σβήσεις όλα τα κακά και τα άσχημα! Μπορείς; Καλή Χρονιά.

Μια εκδήλωση αναβάλλετε...

Άφωνοι παρακολουθούμε εδώ και μέρες τα όσα γίνονται στην Ελλάδα. Μια ανεξέλεγκτη παραφροσύνη οδηγεί τη χώρα στην αυτοκαταστροφή! Τι να φταίει άραγε; Οργή, μίσος ή κάτι πολύ βαθύτερο που κρυφοκαίει και δεν χρειάζεται παρά μονάχα μια σπίθα για ν' ανάψει φωτιές; Ο άνεμος παρασέρνει τ' αποκαϊδια της καρδιάς μας και μέσα στο λευκό σύννεφο η μορφή του Αλέξανδρου γίνεται σημαία και συνθήματα στα στόματα όλων των παιδιών της Ευρώπης. Γίνεται στυλοβάτης για τα Δίκαια, τα Πρέπει και τα Θέλω! Ας ευχηθούμε να ΄ναι καλά η ψυχούλα του εκεί που βρίσκεται!

Αυτό που ξεκίνησα να σας λέω είναι πως η προγραμματισμένη για τις 15 Δεκεμβρίου παρουσίαση του βιβλίου μου "Το άλλο μου μισό" αναβάλλετε λόγω της ταραγμένης ατμόσφαιρας που επικρατεί στο κέντρο της Αθήνας. Θα σας ενημερώσω για την καινούργια ημερομηνία όταν θα οριστεί. Λυπάμαι για όσα προγραμμάτισα να κάνω στην αγαπημένη πόλη και δεν θα γίνουν τώρα. Ήμουν πανέτοιμη να συναντήσω όλους εσάς που θελήσατε να με προϋπαντήσετε στην πόλη σας με αγάπη. Πιστεύω πως θα γίνει μετά τα Χριστούγεννα. Μέχρι τότε στέλνω ευχές για ηρεμία και σύνεση.