Κάθε φορά που η 23η Απριλίου πέφτει Μεγάλο Σάββατο, έχω την αίσθηση πως κάτι πολύ σημαντικό θα μου συμβεί. Γιατί κι εκείνη την 23η Απριλίου που γεννήθηκα ήταν Μεγάλο Σάββατο! Κι αναμένω με ανυπομονησία αυτό το σημαντικό κι απρόσμενο που θα ΄ρθει να κτυπήσει την πόρτα μου. Αν και στα τόσα χρόνια που πέρασαν, θαρρώ πως όλες οι μεγάλες προσδοκίες μου έχουν πια ολοκληρωθεί. Απόμειναν κάποιες μικρές χαρές που μας αγγίζουν ανεπαίσθητα και δίνουν δροσιά στη ψυχή μας. Κάποιες καθημερινές στιγμές που περνούν φευγαλέα κι απαρατήρητα μα που είναι το οξυγόνο για να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Αυτό που προσδοκούσα για τα φετινά μου γενέθλια είναι να κρατούσα στα χέρια το καινούργιο μου βιβλίο. Όμως τι να γίνει, προγραμματίστηκε για την πρώτη εβδομάδα του Μάη. Παρ’ όλα αυτά πήρα μια γεύση της χαράς, αφού η εκδότριά μου φρόντισε να μου στείλει το εξώφυλλο. Αυτή την μικρή χαρά θέλω να την μοιραστώ μαζί σας φίλοι μου. Μια που σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Βιβλίου σας παρουσιάζω το τελευταίο μου μυθιστόρημα που έχει τίτλο «Έτσι θέλω να θυμάμαι» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Θα το έχετε στα χέρια σας σε λίγες μέρες. Στο εξώφυλλο ένας κάμπος από Αφρικάνικες μαργαρίτες μου φέρνει πίσω θύμησες γλυκές από τους κήπους των σπιτιών μου στην Αφρική. Θυμάμαι τον κηπουρό που τις ξερίζωνε κι αυτές από πείσμα φύτρωναν έξω απ’ τα παρτέρια, ακόμα κι απάνω στις πέτρες, μέσα από τοίχους γεμίζοντας με χρώματα και μυρωδιές τις μέρες μου…
Αυτές τις μέρες που δεν γράφω κι απλά περιμένω τη γέννηση του δωδέκατου παιδιού μου, μπήκα στην κουζίνα κι έφτιαξα φλαούνες , τσουρέκια, κουλουράκια, γέμισα το σπίτι μυρωδιές και φώναξα τις φίλες μου να πάρουν Πασχαλινά εδέσματα και πολλή αγάπη.
Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου