Συνέντευξη στο Vlepo με την Κατερίνα Σαμψώνα

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Αναγνώστες που αγγίζουν την καρδιά σου

Φωτογραφίες από την παρουσίαση του "το άλλο μου μισό" στη Λεμεσό. Ο ποιητής Γιώργος Πετούσης έκανε την παρουσίαση. Ο κος και η κα Μαυρομάτη των βιβλιοπωλείων Μαυρομάτη
Η Έλενα Κωνσταντή, ο Αντώνης μου, ο Σίμος και η Αγγέλα


Τα ξαδέρφια Στέλιος και Λώρη





Σας έτυχε ποτέ να συναντήσετε στη ζωή ανθρώπους που χωρίς να σας έχουν γνωρίσει ποτέ ζουν με τη σκέψη σας και σας αγαπούν κι έχουν για πρότυπο στη ζωή τους λόγια που εσείς είπατε; Αυτό σημαίνει πως είστε ευλογημένοι και στη ζωή δε θα μείνετε ποτέ μόνοι! Αυτές είναι χαρές που ένας συγγραφέας τρυγά στην πορεία του.
Στην τελευταία παρουσίαση του βιβλίου μου "το άλλο μου μισό" που έγινε στη Λεμεσό στις 16 Φεβρουαρίου στο βιβλιοπωλείο Μαυρομάτης με περίμεναν δύο πολύ ευχάριστες εκπλήξεις.
Πριν καλά καλά μαζευτεί ο κόσμος στην αίθουσα προυσιάστηκε μπροστά μου μια κοπελιά που στο χέρι κρατούσε μια τσάντα με βιβλία.
"Δε σας έχω συναντήσει ποτέ - είπε- αλλά σας γνωρίζω καλά μέσα από τα βιβλία σας. τα έχω όλα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Μόλις άκουσα πως θα έρθετε εδώ έτρεξα να σας γνωρίσω και έφερε και τα βιβλία να μου τα υπογράψετε". Μεταξύ αυτών κρατούσε και το "Ο ψίθυρος του δάσους¨στην πρώτη του έκδοση που ήταν το 1992. Μου έκανε εντύπωση η ματιά της όταν με κοιτούσε. Προσπαθούσε να ανακαλύψει αν η προσωπικότητά μου συμβάδιζε με αυτή που τόσα χρόνια έπλαθε με τη φαντασία της.

Η άλλη περίπτωση ήταν στην ίδια εκδήλωση. Η κοπέλα αυτή είχε διαβάσει "το άλλο μου μισό" και ήρθε για να μου πει πως είναι παιδί αγνοούμενου και η ζωή της ταυτίζεται μν' αυτή του Γιάννη. "Ούτε εγώ έχω πάει στα κατεχόμενα, κι εμένα με διακατέχουν τα ίδια αισθήματα και οι ίδιοι εφιάλτες με την ιστορία σας" είπε και δε φαντάζεστε πόση ήταν η δική μου συγκίνηση. Αυτή είναι η ώρα που ένας συγγραφέας δικαιώνεται γιατί όταν γράφει ποτέ δεν υποπτεύεται πόσο κοντά στην αλήθεια πλησιάζει.
Εύχομαι στους αναγνώστες μου να βρίσκουν πάντα τη χαρά που χαρίζει ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Τώρα ξέρω πως στη ζωή ποτέ δε θα μείνω μόνη!!









5 σχόλια:

EKT είπε...

Πραγματικά Γιόλα μου, είναι ευλογία και πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας τυχερό αν καταφέρουμε μιλήσουμε στην καρδιά, έστω και ελαχίστων, μέ τα βιβλία μας. Αυτή νομίζω είναι η μεγαλύτερη χαρά του συγγραφέα, να μοιράζεται με τους άλλους αυτό που κουβαλάει μέσα του.
Η φίλη μου Μάρθα Πυλιώτη, που γνώρισες σπίτι μου μου τηλεφώνησε να μου πει πόσο της άρεσε το ‘Αλλο μου μισό" και πως θα σου γράψει.
Φιλιά σε όλους σας

anagnostria είπε...

Καλημέρα και...καλή "Σήκωση", Γιόλα μου. Πολλές φορές λέω πως ένα βιβλίο, όπως κι ένα κείμενο, μοιάζει σαν "μπουκάλα στο πέλαγος" που έριχναν οι παλιοί ναυαγοί. Κι όμως φαίνεται πως πολλοί βρίσκουν αυτή τη μπουκάλα, έστω κι αν εμείς δεν το ξέρουμε.

EKT είπε...

" Καλή Σήκωση " και από μένα.
ΕΚΤ Ελένη

Yiola Papadopoulou είπε...

Καλή Σαρακωστή αγαπητές μου φίλες Έλλεν και Κίκα. Ήμουν εκτός και δεν απάντησα αμέσως. Θα περιμένω με μεγάλη χαρά το γράμμα της Μάρθας Πυλιώτη.
Κι όμως αυτή την μπουκάλα την βρίσκουν πολλοί και επικοινωνούν με τόση απλότητα και αυθορμητισμό που δεν ξέρεις σχεδόν πώς να ανταποδώσεις.
Να είστε και οι δυο καλά!

Ελενα καπακιώτου είπε...

συνχαρητηρια
και παντα να συνεχισεις να γραφεις...