Δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Το δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ  χτες.




Πολιτισμός
Ημερομηνία: 18.01.2013
15:34



Νέο μυθιστόρημα από τη Γιόλα Διαμιανού-Παπαδοπούλου



«Αργός χορός» το καινούργο βιβλίο της Κύπριας συγγραφέως








Ο Αργός Χορός αναμένεται να είναι από τους πιο εμπορικούς τίτλους των εκδόσεων Διόπτρα





Ένας ξεχασμένος ανεκπλήρωτος έρωτας θα συνταράξει τη ζωή του Αλέκου που καλείται να αποφασίσει αν θα παραμείνει στη χώρα του για να παλέψει ή να φύγει για πάντα στο εξωτερικό…

Ο Αλέκος επιστρέφει από την Αμερική γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες για να κάνει καριέρα ως σκηνοθέτης. Σύντομα διαπιστώνει πως οι περγαμηνές και οι διακρίσεις δεν είναι αρκετές στα στενά πλαίσια της πατρίδας του: εδώ βαραίνουν πολύ περισσότερο τα «μέσα» και οι διασυνδέσεις. Αγωνίζεται να μην προδώσει τις αρχές του και αρνείται να υποταχθεί στο κατεστημένο, σε ιδεολογίες, φόβους και προσχήματα. Οι σκέψεις για νέα φυγή στο εξωτερικό τον καλούν σαν σειρήνες, αλλά αντιτάσσει τη μεγάλη αγάπη του για την Άννα. Αποφασίζει να αναζητήσει τη συμβουλή της γιαγιάς Σοφίας και εκεί συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Η γιαγιά τού παραδίδει ένα τετράδιο στο οποίο έχει καταγράψει τη ζωή της, προκειμένου ο αγαπημένος της εγγονός να την κάνει ταινία. Ο Αλέκος βυθίζεται στην ιστορία μιας άλλης εποχής, στο περιφρουρημένο από ενετικά τείχη Βαρώσι, με τους διωγμούς, τους πολέμους και τα μίση του. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας της γιαγιάς του τον συνταράζει και τα λόγια της τον συνοδεύουν: «Να θυμάσαι αγόρι μου, μια αγάπη που εκρήγνυται δεν ξεχνιέται ποτέ. Η λάβα της θα σε ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής σου».

Η Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου είναι γνωστή και αναγνωρισμένη συγγραφέας. Έχει φανατικό κοινό που περιμένει το νέο της βιβλίο σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι προηγούμενες διακρίσεις της, καθώς και η φήμη που έχουν κερδίσει τα έργα της, αποτελούν εγγύηση και για τον Αργό Χορό.

Τα κοινωνικά θέματα που θίγονται είναι επίκαιρα και απασχολούν το σύνολο των αναγνωστών. Περιγράφεται όλη η αγωνία των νέων ανθρώπων για το μέλλον τους, ειδικά σε μια εποχή που οι οικονομικές προοπτικές είναι αποκαρδιωτικές.

Ο Αργός Χορός αναμένεται να είναι από τους πιο εμπορικούς τίτλους της Διόπτρας για το πρώτο εξάμηνο και θα δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην προώθησή του.

Η συγγραφέας

Η Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησε πολλά χρόνια στο Κονγκό και στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικούς σταθμούς, περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου σε χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα.

Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων Μπατούρε, Αφρικάνικες Στιγμές και τα μυθιστορήματα Ο ψίθυρος του δάσους, Το ταξίδι της καρδιάς μας, Το πεπρωμένο μιας ζωής (εκδ. Άγκυρα), Το άλλο μου μισό (εκδ. Πατάκη), Κρατήσου από τα όνειρά σου και Έτσι θέλω να θυμάμαι (εκδ. Ωκεανίδα) και τα χρονογραφήματα Πού πας ξυπόλυτη στ’ αγκάθια (εκδ. Πάργα).

Έγραψε τα βιβλία παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας Όλου του κόσμου τα παιδιά (εκδ. Πατάκης), Μέσα από το φως του φεγγαριού, Ο Γαλάζιος Δράκοντας (εκδ. Εν Τύποις), Βόλτα με το φεγγάρι (Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών), Η απαγωγή του Γκάπι (εκδ. Άγκυρα).

Για το έργο της έχει αποσπάσει Κρατικά Βραβεία και πολλές διακρίσεις σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό.

http://www.yiolap.blogspot.gr/



Βραβεία και έπαινοι της συγγραφέως

Ψίθυρος του δάσους (Κρατικό Βραβείο Κύπρου) 1993

Όλου του κόσμου τα παιδιά (Κρατικό βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας) 2005

Η απαγωγή του Γκάπι (Κρατικό βραβείο Νεανικής Λογοτεχνίας) 2012

Αφρικάνικες Στιγμές (διηγήματα) Πανελλήνιος διαγωνισμός Νουμά στην Αρχαία Ολυμπία, τρίτο βραβείο 1998

Η Ελευθερία τού να παίζει κανείς, να πιστεύει, ν’ αγαπά, να ζει εν ειρήνη (διήγημα) Πρώτο Ευρωπαϊκό βραβείο διηγήματος που προκήρυξε η Ιταλία, 2006

Με τα μάτια της ψυχής (διήγημα) Πρώτος έπαινος Δήμου Πετρούπολης, 2007

Βόλτα με το φεγγάρι (παραμύθι) Πρώτο Βραβείο, Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών για το Ευρωπαϊκό Έτος «Ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες για όλους», 2007

Ο Αργός Χορός από σήμερα στα βιβλιοπωλεία

Από σήμερα επιτέλους ο Αργός Χορός βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων στην Ελλάδα και σε καμιά βδομάδα ελπίζω και στην Κύπρο. Πάει ένας χρόνος από τότε που ολοκλήρωσα το γράψιμο και μου φαίνεται σαν αιωνιότητα. Ευτυχώς που το θέμα του παραμένει επίκαιρο, στην πρώτη γραμμή θα ΄λεγα. Αφού η «κρίση» μετακόμισε και στην Κύπρο, το έγκλημα του Μαρί εξακολουθεί να μένει ανεξιχνίαστο κι επίσης οι έρωτες δεν χάνουν ποτέ την επικαιρότητά τους.

Στην προηγούμενη μου ανάρτηση σας μίλησα για τους λόγους που με ώθησαν να το γράψω. Τώρα θα σας πω λίγα λόγια για την ιστορία.

Ο Αλέκος επιστρέφει από τις σπουδές του στην Αμερική γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες για να κάνει καριέρα ως σκηνοθέτης. Σύντομα διαπιστώνει πως οι περγαμηνές και οι διακρίσεις δεν είναι αρκετές στα στενά πλαίσια της πατρίδας του: εδώ βαραίνουν πολύ περισσότερο τα «μέσα» και οι διασυνδέσεις.

Αγωνίζεται να μην προδώσει τις αρχές του και αρνείται να υποταχθεί στο κατεστημένο, σε ιδεολογίες, φόβους και προσχήματα. Οι σκέψεις για νέα φυγή στο εξωτερικό τον καλούν σαν σειρήνες, αλλά αντιτάσσει τη μεγάλη αγάπη του για την Άννα. Αποφασίζει να αναζητήσει τη συμβουλή της γιαγιάς Σοφίας και εκεί συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Η γιαγιά του παραδίδει ένα τετράδιο στο οποίο έχει καταγράψει τη ζωή της, προκειμένου ο αγαπημένος της εγγονός να την κάνει ταινία.

Ο Αλέκος βυθίζεται στην ιστορία μιας άλλη εποχής, στο περιφρουρημένο από ενετικά τείχη Βαρώσι, με τους διωγμούς, τους πολέμους και τα μίση του. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας της γιαγιάς του τον συνταράζει και τα λόγια της τον συνοδεύουν: «Να θυμάσαι αγόρι μου, μια αγάπη που εκρήγνυται δεν ξεχνιέται ποτέ. Η λάβα της θα σε ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής σου».

Ευτυχισμένο 2013

Χτες αποχαιρετίσαμε το 2012 με ένα αναστεναγμό ανακούφισης και υποδεχτήκαμε το 2013 με ένα κενό ανασφάλειας να αιωρείται κάτω από τα πόδια μας. Πολλών τα πρόσωπα ήταν σκυθρωπά και οι ευχές έβγαιναν με μια παύση, λες και οι πατροπαράδοτες λέξεις δεν είχαν πια το ίδιο νόημα. Τα γεγονότα του 2012 πολιτικά και κοινωνικά, προκάλεσαν αναστάτωση, ανασφάλεια, πόνο κατάθλιψη κι απελπισία στη ζωή μας. Χιλιάδες άνθρωποι έχασα τις δουλειές τους χωρίς καμιά ελπίδα να κρατηθούν από πουθενά. Τα παιδιά που μέχρι χτες είχαν ένα προκαθορισμένο τρόπο ζωής βασισμένο στην σιγουριά που τους έδιναν οι γονείς, βρέθηκαν ξαφνικά να κοιτούν με τρόμο τη στερημένη καθημερινότητά τους χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί… Χτες μεσάνυχτα υποδεχτήκαμε το 2013 με δυσπιστία, ταμπουρωμένοι πίσω από κλειδαμπαρωμένες πόρτες κι αναρωτιόμαστε αν ο ερχομός του θα διορθώσει τα κακώς έχοντα και να ξαναφέρει αισιοδοξία στη ζωή μας.

Μα η αισιοδοξία είναι κρυμμένη μέσα μας, και μπορεί να αναδυθεί κι απ’ το πιο βαθύ σκοτάδι σαν μια σπίθα φως, αν το θελήσουμε. Μπορεί να μην μπορούμε σαν μονάδες να διορθώσουμε το γενικό κακό, μπορούμε όμως σε προσωπικό επίπεδο να αφήσουμε μια σπίθα αισιοδοξίας να φωτίσει τα επόμενα μας βήματα, να γευτούμε τις απλές χαρές στις ασήμαντες στιγμές που μας αγγίζουν. Το χαμόγελο των παιδιών, μια αγκαλιά, μια γλυκιά κουβέντα, έτσι θα έχουμε ένα λόγο να παλέψουμε… Ας πιστέψουμε στο 2013 πως θα είναι δημιουργικό με μια ψυχική δύναμη που θα μας δώσει η προσπάθειά μας να τα καταφέρουμε! Οι δύσκολες μέρες θα μας κάνουν να στραφούμε μέσα μας, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι! Καλή χρονιά σε όλους.