Αγαπητέ μου Πρόεδρε της Δημοκρατίας και πρόεδροι των κομμάτων (φρέσκοι και παλιοί).
Έτσι άρχισε την επιστολή της η δημοσιογράφος Ελένη Ξένου. Είναι ένα καυστικό ερέθισμα που πρέπει να διαβάσουμε όλοι και να προβληματιστούμε.
Μέχρι πρόσφατα συνηθίζαμε τέτοια μέρα, να απαριθμούμε τα καλά ή τα κακά του χρόνου που φεύγει και να προσδοκούσαμε σ' αυτά που ο Καινούργιος μας επιφυλάσσει. Υλικά αγαθά που θα μας έκαναν πιο χαρούμενους, πιο ανταγωνιστικούς με τον γείτονα, τον φίλο καρδιακό ή άσπονδο. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Η οικονομική κρίση μας άφησε πολλά περιθώρια για τέτοιες ενδοσκοπήσεις και έστρεψε λίγο το βλέμμα μέσα μας για να προβληματιστούμε. Έχουμε πάθει άλλος λίγο, άλλος πολύ κρίση αξιών. Ξυπνήσαμε από βαθύ ύπνο και ψαχνόμαστε, Ποιοι είμαστε; Πού πάμε;
Η Ελένη Ξένου σ΄αυτό το άρθρο στην εφημερίδα Απογευματινή, μας αποκαλύπτει μια δόση της πικρής αλήθειας που βιώνουμε και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να της αναδημοσιεύσω, γιατί με εκφράζει απεριόριστα!
Αγαπητέ μου Πρόεδρε της Δημοκρατίας και πρόεδροι των κομμάτων (φρέσκοι και παλιοί)
Παρότι είμαι πεπεισμένη πως ό,τι και να σας γράψουμε εσείς μας έχετε γραμμένους, αποφάσισα να κάνω μία ύστατη προσπάθεια. Ο λόγος που αποφάσισα να κάνω αυτή την προσπάθεια είναι γιατί τώρα δεν πρόκειται να αρκεστώ στις δικές μου απόψεις (ή τις απόψεις των πολιτών) για να σας αποδείξω πως μας εμπαίζετε και πως είστε πολιτικά ανεπαρκείς και αβάσταχτα μέτριοι, αλλά θα αντιπαραβάλω ένα πολύ σοβαρό παράδειγμα πολιτικού, του οποίου οι πράξεις και ο τρόπος ζωής έρχεται να μηδενίσει όλες τις μπουρδολογίες που μας εξαπολύετε για να μας πείσετε ότι κόπτεστε για τους πολίτες. Διότι όταν ένας πολιτικός κόπτεται πραγματικά για τους πολίτες της χώρας του, το αποδεικνύει με πράξεις οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με βαθυστόχαστους προγραμματισμούς, υποσχέσεις επανεκκίνησης και φιλάνθρωπες εξαγγελίες. Έχουν να κάνουν με μία-δύο πολύ απλές πράξεις τις οποίες κανένας σας δεν έκανε. Αυτές όμως οι πράξεις είναι που αποδεικνύουν ποιος πολιτικός έχει ευθιξία, επίγνωση, συναίσθηση και ήθος και όχι οι δικές σας, οι οποίες το μόνο που έχουν αποδείξει μέχρι στιγμής είναι την πολιτική σας υποκρισία.
Για να μη μακρηγορώ με κίνδυνο να με χαρακτηρίσετε εμπαθή, όπως χαρακτηρίζετε οποιονδήποτε εστιάζει στην πολιτική σας ανεπάρκεια, μπαίνω απευθείας στο θέμα. Σε μία μακρινή χώρα που βρίσκεται κάπου στη Νότια Αμερική και ονομάζεται Ουρουγουάη (μπορείτε να την γκουγκλάρετε, αν δεν την έχετε ακουστά), ζει ο Χοσέ Μουχίκα (μπορείτε να τον γκουγκλάρετε, αν δεν τον έχετε ακουστά) ο οποίος είναι 77 χρονών και είναι ο Πρόεδρος αυτής της χώρας. Αυτός, λοιπόν, ο κύριος Χοσέ που είναι ο Πρόεδρος μιας χώρας που έχει τον τριπλάσιο πληθυσμό από τον δικό μας, ζει σε μία φάρμα, καλλιεργεί χρυσάνθεμα και δίνει σχεδόν όλο του τον μισθό στους φτωχούς, διατηρώντας για τον εαυτό του ένα πόσο μόνο για τα απαραίτητα. Αυτός ο κ. Χοσέ έχει απαρνηθεί από την πρώτη στιγμή το προεδρικό του αυτοκίνητο, και φροντίζει να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερα στη χώρα του, μιας και αρνείται να ταξιδεύει στην πρώτη θέση και δεν επωφελείται καν των υπόλοιπων δωρεάν παροχών του αξιώματός του. Όταν τον ρωτάνε, γιατί τα κάνει όλα αυτά απαντά πως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα από τον ίδιο. Πρόσφατα, μάλιστα, δήλωσε πως όταν τελειώσει η θητεία του σκοπεύει να υιοθετήσει 40 παιδιά φτωχών οικογενειών τα οποία θα στεγάσει στο αγρόκτημά του και θα τα διδάξει πώς να γίνουν αγρότες για να εκμεταλλευτούν τη γη του, μιας και εκείνος δεν έχει παιδιά. Και βεβαίως, αν είχε παιδιά, δεν νομίζω να τα άφηνε να περιφέρονται σε εξώφυλλα περιοδικών με τα κόκκινά τους φουστανάκια, ούτε και να γυρίζουν στις τηλεοράσεις με κοσμικά χαμόγελα οδοντόκρεμας λες και ζούνε σε μία χώρα χωρίς προβλήματα.
Αυτός είναι πολιτικός αγαπητοί μου πρόεδροι (φρέσκοι και παλιοί) και όχι εσείς.
Διότι κανένας σας δεν έκανε αυτές τις μία-δύο απλές πράξεις που θα μας αποδείκνυαν πως πραγματικά κόπτεστε για τους πολίτες σας. Κανένας σας δεν απαρνήθηκε τα προνόμιά του και κανένας σας δεν βγήκε να πει ότι διαθέτει μέρος του μισθού του για τους δυσπραγούντες. Το μόνο που κάνετε είναι να μας κοροϊδεύετε με δήθεν ταμεία αλληλεγγύης (με τα λεφτά ποιου;) και την ίδια ώρα να συζητάτε για τη λίστα των λιμουζινάτων. Μήπως μία καλή ιδέα, λοιπόν, είναι να παρατήσετε ό,τι άχρηστο κάνετε και να μελετήσετε για λίγο τη βιογραφία αυτού του ανθρώπου, μπας και κάτι κολλήσει στο κολλημένο σας μυαλό; Και μία συμβουλή: Αν ποτέ τύχει να συναντήσετε τον κ. Χοσέ μην του αποκαλύψετε ότι είστε πολιτικοί, διότι θα γελάσει και το τελευταίο παρδαλό κατσίκι που κυκλοφορεί στη φάρμα του.
